PRESIDENTI: (Tromba bie.) Më pëlqen kjo. Faleminderit. Faleminderit. Unë mendoj se Kongresit i duhet një nga këto tromba. (Qeshje.) Tingëllon shumë bukur. Tingëllon si të ishte këtu Louis Armstrong. (Qeshje.)
Mirëdita të gjithëve. Është një nder për mua të jem në qytetin e Akrës dhe të flas para përfaqësuesve të popullit të Ganës. Jam thellësisht mirënjohës për pritjen që më keni rezervuar, ashtu siç janë Mishelë, Malia e Sasha Obama. Historia e Ganës është e pasur, lidhjet midis dy vendeve tona janë të forta dhe jam krenar që kjo është vizita ime e parë në Afrikën Nënsahariane si President i Shteteve të Bashkuara të Amerikës.
Dua të falënderoj Zonjën Kryetare të Parlamentit dhe të gjithë anëtarët e Dhomës së Përfaqësuesve për mikpritjen që na rezervojnë sot. Dua të falënderoj Presidentin Mills për udhëheqjen e tij të shkëlqyer. Falënderoj ish Presidentët - Jerry Rawlings, ish Presidentin Kufuor nënpresident, Shef i Drejtësisë faleminderit të gjithë juve për mikpritjen e jashtëzakonshme dhe për institucionet e mrekullueshme që keni ndërtuar këtu në Ganë.
Jam duke ju folur në përfundim të një udhëtimi të gjatë. Kam filluar në Rusi, për një takim të lartë midis dy fuqive të mëdha. Kam shkuar në Itali për një takim midis të mëdhenjve të ekonomisë së botës. Dhe tani jam këtu, në Ganë, për një arsye të thjeshtë: Shekulli i Njëzetenjëtë do të do të jetë i modeluar jo vetëm nga ajo që ndodh në Romë apo në Moskë apo në Uashington, por edhe nga ajo që ndodh në Akra.
Kjo është e vërteta e thjeshtë e një kohe në të cilën kufijtë e një kohe janë mbikapërcyer nga lidhjet tona. Përparimi juaj mund të bëjë që të zgjerohet përparimi i Afrikës. Mirëqenia juaj dhe siguria juaj mund të kontribuojnë në mirëqenien dhe sigurinë e botës. E forca e demokracisë suaj mund të ndihmojë të nxitë përparimin e të drejtave të njeriut kudo. Me një fjalë, unë nuk i konsideroj kombet dhe popujt e Afrikës si një botë më vete; unë e konsideroj Afrikën si një pjesë themelore të botës sonë të ndërlidhur, si aleate të Amerikës në një betejë në emrin e së ardhmes që duam për fëmijët tanë. Kjo aleancë duhet të jetë e bazuar mbi përgjegjshmërinë tonë të ndërsjellët dhe është pikërisht kjo për çfarë unë dua t'ju flas sot.
Duhet të nisemi nga premisa e thjeshtë se e ardhmja e Afrikës është në duart e afrikanëve. E them këtë duke e ditur shumë mirë çfarë e kaluare tragjike e ka përndjekur këtë pjesë të planetit. E kam gjakun e Afrikës në mua dhe historia e familjes sime përmban qoftë tragjeditë, qoftë triumfet e historisë afrikane.
Gjyshi im ishte guzhinier i anglezëve në Kenia dhe, pavarësisht se një i moshuar i respektuar në fshat, punëdhënësit e tij e thërrisnin "djalë" përgjatë thuajse gjithë jetës së tij. Ishte pak i përfshirë në luftën për lirinë e Kenias, por megjithatë qe burgosur për një periudhë të shkurtër gjatë kohës së shtypjes. Në jetën e tij, kolonializmi nuk qe vetëm një pjesë e krijimit të kufijve jonatyrorë apo i tregtive të padrejta, ishte diçka e jetuar në lëkurën e tij, ditë pas dite, vit pas viti.
Babai im është rritur duke ruajtur dhitë në një fshat të vogël në një largësi të madhe të pamundshme ndaj universiteteve amerikane, ku ai do të shkonte për të marrë arsim.Arriti pjekurinë në një kohë të premtimeve të jashtëzakonshme për Afrikën. Betejat e breznive të babait të tij po jepnin lindjen e një kombi të ri, duke filluar pikërisht këtu, në Ganë. Afrikanët po arsimoheshin dhe po afirmoheshin në një botë të re. Historia po lëvizte.
Por pavarësisht progreseve që janë bërë dhe në disa pjesë të Afrikës ato janë të shënueshme e dimë edhe se pjesa më e madhe e këtyre premtimeve pret ende të përmbushet. Vende si Kenia, e cila kishte të ardhura për frymë më të larta se Koreja e Jugut kur kam lindur unë, kanë mbetur prapa në mënyrë dramatike. Në shumë vende shpresave që ushqenin breznitë e babait tim ia kanë lënë vendin cinizmit e edhe dëshpërimit.
Është e lehtë ta drejtosh gishtin kundër dhe t'ua vësh fajin të tjerëve. Po, një hartë e ndarjes së kolonive, bërë me mungesë largpamësie, ka çuar në lindjen e konflikteve. Dhe Perëndimi shpesh i është qasur Afrikës me një sjellje zotërie më tepër se partneri. Por nuk faj i Perëndimi shkatërrimi i ekonomisë së Zimbabves në dhjetëvjeçarët e fundit, janë luftërat ku fëmijët rekrutohen si luftëtarë.
Por unë besoj se ky është një moment premtues për Ganën dhe për Afrikën bash si momenti në të cilin babai im arrinte pjekurinë dhe kombe të reja dilnin në dritë. Ky është një moment i ri premtimesh. Por kësaj here nuk do të jenë gjigantë si Nkrumah e Kenyatta (dy personazhe simbol të luftërave për pavarësinë e Ganës dhe të Kenias) që do ta përcaktojnë të ardhmen e Afrikës. Do të jeni ju, burrat dhe gratë e Ganës. E do të jenë të rinjtë tuaj, që derdhin talentin, energjinë dhe shpresën për të mundur të realizojnë atë të ardhme të cilën aq brezni të kohës së babait tim nuk e kanë arritur kurrë.
Për t'i realizuar këto premtime duhet së pari të pranojmë një të vërtetë themelore së cilës i keni dhënë jetë këtu në Ganë: zhvillimi varet nga një qeveri e mirë. Është ky përbërësi që ka munguar në shumë vende, për shumë kohë. Ky është shndërrimi që mund të shprangosë fuqinë e Afrikës. Por kjo është një përgjegjësi që mund ta marrin vetëm afrikanët.
Sot do të përqëndrohem në katër tema që janë vendimtare për të ardhmen e Afrikës dhe të të gjitha vendeve në rrugën e zhvillimit: demokracia, mundësia, shëndeti dhe zgjidhja paqësore e problemeve.
E para, duhet t'i mbështetim qeveritë demokratike të forta. Siç kam thënë në Kajro, çdo vend i jep jetë demokracisë në mënyrën e tij, në pajtim me traditat e veta. Por historia ofron një verdikt të qartë: qeveritë që respektojnë dëshirat e popullit janë përparuese, janë më të qëndrueshme dhe kanë më shumë sukses se qeveritë të cilat nuk e bëjnë këtë.
Nuk bëhet fjalë vetëm për të mbajtur zgjedhje, por edhe për atë që ndodh midis një votimi dhe një tjetri. Shtypja merr shumë forma dhe vende të panumërta janë plagosur nga probleme të cilat e dënojnë popullin me varfëri. Asnjë Vend nuk mund të krijojë kurrë të mirëqenie nëse liderët e tij e shfrytëzojnë ekonominë për ta pasuruar vetveten apo nëse policia është e blerë nga trafikantët e drogës. Asnjë ndërmarrje nuk dëshiron të investojë në një vend ku qeveritarët futin në xhepin e tyre njëzet për qind të investimeve, apo ku autoritetet portuale marrin ryshfete. Askush nuk dëshiron të jetojë në një shoqëri ku rregullat e ligjit iu nënshtrohen rregullave të brutalitetit dhe të korrupsionit. Kjo nuk është demokraci, kjo është tirani dhe tani ka ardhur koha që të marrë fund.
Në Shekullin e Njëzetenjëtë institucionet e fuqishme, të besueshme dhe transparente janë çelësi i suksesit. Parlamente të fortë dhe forca të ndershme të policisë, juristë dhe gazetarë të pavarur, një shoqëri civile e gjallë dhe një sektor privat solid. Këto janë gjërat që i japin jetë një demokracie, sepse janë gjëra që ndikojnë në jetën e njerëzve.
Populli I Ganës tashmë ka zgjedhur rregullimin kushtetues në vend të autokracisë, dhe ka treguar shpirtin demokratik që lejon energjinë e njerëzve të shpërthejë. Ne shikojmë liderët që e pranuan humbjen me dinjitet- fakti që kundërshtarët e Presidentit Mill ishin me të mbrëmë për të më përshëndetur mua kru zbrita nga avioni flet sa vëllime të tëra për Ganën; fitimratë që iu rezistojnë thirrjeve për ta përdorur pushtetin ndaj kundërshtarëve në mënyra të pandershme. Ne e shikojmë këtë në shpirtin guximtar të gazetarëve si Anas Aremeyaw Anas, i cili e rrezikoi jetën e tij për ta raportuar të vërtetën. Ne e shikojmë këtë në policë si Patience Quaye, që ndihmoi në hetimin e trafikuesit të parë të njerëzve në Ganë. Ne e shikojmë këtë tek të rinjtë që flasin kundër tutelës dhe duan të marrin pjesë në procesin politik.
Historia është pranë afrikanëve trima dhe jo pranë atyre që bëjnë grushte shteti apo e ndryshojnë Kushtetutën për të qëndruar në pushtet. Afrika nuk ka nevojë për burra të fortë: ka nevojë për institucione të forta.
Amerika nuk do të kërkojë të imponojë ndonjë sistem qeverie në vendet e tjera, e vërteta thelbësore e demokracisë është që çdo vend është përgjegjës për fatin e vet. Ajo që ne do të bëjmë është të mbështetim njerëz dhe institucione të përgjegjëshme, duke i vlerësuar qeverisësit e mirë. Ia kam dhënë urdhërat administratës sime t'i kushtojnë vëmendje më të madhe korrupsionit në dosjerët tanë mbi të drejtat e njeriut. Kudo njerëzit duhet të kenë të drejtën të fillojnë një veprimtari apo të marrin një arsim pa iu dashur të paguajnë ryshfete.
Kemi përgjegjësinë të mbështetim kë sillet në mënyrë të përgjegjëshme dhe ta izolojmë kë nuk e bën këtë. Dhe pikërisht këtë do ta bëjë Amerika.
Kjo na çon drejt e në temën e dytë, të përkrahim një zhvillim që sjell mundësira për sa më shumë njerëz. Me qeveri më të mira, nuk kam dyshime se Afrika do të ketë fuqinë që të gjejë përparimin. Kontinenti është i pasur me burime natyrore. Afrikanët kanë dëshmuar se i zotërojnë aftësitë dhe përkushtimin për t'i krijuar mundësirat e veta. Por zakonet e vjetra duhet braktisur. Vartësia nga një prodhim i vetëm për eksportim e përqëndron mirëqenien në pak duar dhe e lë popullsinë të dobët.
Vendet e pasura duhet t'ua hapin dyert prodhimeve dhe shërbimeve të Afrikës në mënyrë domethënëse. E atje ku është një qeveri e mirë mund të përhapim përparimin nëpërmjet ndërhyrjeve (publike ose private) si partnerë që investojnë në ndërtime të rrugëve më të mira dhe në elektricitet, infrastrukturë, shërbime financiare në gjendje që të arrijmë zonat më të varfëra fshatare. Kjo është në vetë interesin tonë, sepse nëse njerëzit janë nxjerrë nga varfëria dhe mirëqenia është krijuar në Afrikë, atëherë tregje të reja krijohen për prodhimet tona.
Ashtu si një qeveri e mirë është vitale për të krijuar mundësira, është edhe pika kyç e temës së tretë për të cilën dua t'ju flas: forcimi i shëndetit publik. Në vitet e fundit janë bërë progrese të pamasa në disa zona të Afrikës. Gjithnjë e më shumë njerëz sieropozitivë kanë një jetë të frutshme dhe i marrin të gjitha barnat e nevojshme. Po ende janë tepër shumë ata që vdesin prej sëmundjeve që nuk duhej të vrisnin. Kur një fëmijë vritet nga pickimi i një mushkonje apo një nënë vdes duke sjellë në dritë vogëlushin e saj, atëherë e dimë se kemi shumë për të bërë. Kur një fëmijë vdes prej një sëmundje të shërueshme në Akra, të gjithë ne, kudo që jemi, bëhemi të mosbesueshëm.
Ja pse administrata ime ka caktuar gjashtëdhjetë e tre miliardë dollarë për ta luftuar këtë situatë. Duke i vijuar përpjekjet e mëdha të Presidentit Bush, do ta vazhdojmë luftën kundër AIDS-it. Do ta vazhdojmë edhe objektivin për të ndalur vdekjet nga malarja e tuberkulozi dhe për ta çrrënjosur poliomelitin.
Por duhet të ndalim edhe shkatërrimin që nuk vjen nga sëmundjet, por vjen nga qeniet njerëzore: ja edhe tema përfundimtare e fjalimit tim, konfliktet e armatosura.
Tani më lini të jem i qartë: Afrika nuk është karikatura e gjallë e një kontinenti në luftë. Por për shumë afrikanë konfliktet e armatosura përfaqësojnë një pjesë të jetës, të qartë si drita e diellit. Janë luftëra për një territor apo luftëra për kontrollin e një burimi natyror. Dhe është ende tepër e lehtë për njerëz pa ndërgjegje të manipulojnë popullsi të tëra duke i bërë të luftojnë për arsye feje apo fisi.
Këto konflikte janë një gur në qafën e Afrikës. Ndryshueshmëria midis popujve afrikanë duhej të ishte një burim force, jo një shkak ndarjesh. Jemi të gjithë njerëz të Zotit. I kemi të gjithë të njëjtat aspirata: të jetojmë në paqe dhe në siguri, të kemi pjesë në shkollim dhe në mundësira, ta duam familjen tonë, popullin tonë dhe fenë tonë. Ky është humaniteti ynë i përbashkët.
Ja pse duhet të ngrihemi të gjithë kundër johumanitetit që ndodhet midis nesh. Nuk është kurrë e justifikueshme të tallesh me të pafajshmit në emër të një ideologjie. Është dënim me vdekje i një shoqërie t'i detyrojë fëmijët të vrasin në luftë. Është akti më i ndyrë i kriminalitetit dhe i poshtërisë të ndëshkosh gratë me dhunime çnjerëzore dhe sistematike.
Në Moskë kam folur rreth domosdoshmërisë për të krijuar një sistem ndërkombëtar në të cilin të drejtat njerëzore të respektohen dhe dhunimet e këtyre të drejtave të luftohen. Kjo duhet të përfshijë edhe përkushtimin për të përkrahur kë zgjidh konfliktet në mënyrë paqësore, për t'i vënë sanksione dhe për të ndalur kë nuk e bën këtë, dhe për t'i ndihmuar ata që kanë vuajtur.
Ashtu siç e thashë më parë, Afrika është në duart e afrikanëve. Dhe afrikanët janë gati të shpallin të ardhmen e tyre. Pesëdhjetë e dy vjet më parë sytë e botës ishin mbi Ganën. Dhe një djalosh predikues me emrin Martin Luther King erdhi këtu, në Akra, për të parë flamurin anglez që ulej dhe në vend të tij ngrihej flamuri ganez. Kjo ndodhte përpara Marshit të Uashingtonit dhe të suksesit të lëvizjes për të drejtat civile në Vend. E pyetën doktor Kingun si ndihej para lindjes së një shteti: "E përtërin besimin tim në triumfin final të drejtësisë."
Tani ky triumf duhet arritur edhe një herë tjetër dhe jeni ju ata që duhet ta bëni këtë. Dhe flas në mënyrë të veçantë për të rinjtë. Ja çfarë duhet të dini: bota do të jetë ajo që ju do ta bëni.
Kijeni fuqinë t'iu kërkoni liderëve tuaj të kenë mendjen çfarë bëjnë dhe të ndërtojnë institucione në shërbim të popullit. Mund të fitoni kundër sëmundjeve, t'iu jepni fund luftërave dhe të bëni që shndërrimet të ndodhin nga poshtë. Mund ta bëni. Po, ju mundni. Sepse në këtë moment historia është duke lëvizur. Dhe nëse e bëni, pas shumë vitesh mund të shikojmë prapa nga vende si Akra dhe të themi se kjo ishte koha kur premtimet qenë realizuar, kjo ka qenë koha kur përparimi është farkëtuar, dhimbja është kapërcyer dhe një erë e re progresi ka filluar. Kjo mund të jetë koha në të cilën mund të jemi të pranishëm, edhe një herë tjetër, në triumfin e drejtësisë. Faleminderit./Përgatiti dhe përktheu Elida BUÇPAPAJ
--
REMARKS BY THE PRESIDENT
TO THE GHANAIAN PARLIAMENT
Accra International Conference Center
Accra, Ghana
12:40 P.M. GMT
THE PRESIDENT: (Trumpet plays.) I like this. Thank you. Thank you. I think Congress needs one of those horns. (Laughter.) That sounds pretty good. Sounds like Louis Armstrong back there. (Laughter.)
Good afternoon, everybody. It is a great honor for me to be in Accra and to speak to the representatives of the people of Ghana. (Applause.) I am deeply grateful for the welcome that I've received, as are Michelle and Malia and Sasha Obama. Ghana's history is rich, the ties between our two countries are strong, and I am proud that this is my first visit to sub-Saharan Africa as President of the United States of America. (Applause.)
I want to thank Madam Speaker and all the members of the House of Representatives for hosting us today. I want to thank President Mills for his outstanding leadership. To the former Presidents -- Jerry Rawlings, former President Kufuor -- Vice President, Chief Justice -- thanks to all of you for your extraordinary hospitality and the wonderful institutions that you've built here in Ghana.
I'm speaking to you at the end of a long trip. I began in Russia for a summit between two great powers. I traveled to Italy for a meeting of the world's leading economies. And I've come here to Ghana for a simple reason: The 21st century will be shaped by what happens not just in Rome or Moscow or Washington, but by what happens in Accra, as well. (Applause.)
This is the simple truth of a time when the boundaries between people are overwhelmed by our connections. Your prosperity can expand America's prosperity. Your health and security can contribute to the world's health and security. And the strength of your democracy can help advance human rights for people everywhere.
So I do not see the countries and peoples of Africa as a world apart; I see Africa as a fundamental part of our interconnected world -- (applause) -- as partners with America on behalf of the future we want for all of our children. That partnership must be grounded in mutual responsibility and mutual respect. And that is what I want to speak with you about today.
We must start from the simple premise that Africa's future is up to Africans.
I say this knowing full well the tragic past that has sometimes haunted this part of the world. After all, I have the blood of Africa within me, and my family's -- (applause) -- my family's own story encompasses both the tragedies and triumphs of the larger African story.
Some you know my grandfather was a cook for the British in Kenya, and though he was a respected elder in his village, his employers called him "boy" for much of his life. He was on the periphery of Kenya's liberation struggles, but he was still imprisoned briefly during repressive times. In his life, colonialism wasn't simply the creation of unnatural borders or unfair terms of trade -- it was something experienced personally, day after day, year after year.
My father grew up herding goats in a tiny village, an impossible distance away from the American universities where he would come to get an education. He came of age at a moment of extraordinary promise for Africa. The struggles of his own father's generation were giving birth to new nations, beginning right here in Ghana. (Applause.) Africans were educating and asserting themselves in new ways, and history was on the move.
But despite the progress that has been made -- and there has been considerable progress in many parts of Africa -- we also know that much of that promise has yet to be fulfilled. Countries like Kenya had a per capita economy larger than South Korea's when I was born. They have badly been outpaced. Disease and conflict have ravaged parts of the African continent.
In many places, the hope of my father's generation gave way to cynicism, even despair. Now, it's easy to point fingers and to pin the blame of these problems on others. Yes, a colonial map that made little sense helped to breed conflict. The West has often approached Africa as a patron or a source of resources rather than a partner. But the West is not responsible for the destruction of the Zimbabwean economy over the last decade, or wars in which children are enlisted as combatants. In my father's life, it was partly tribalism and patronage and nepotism in an independent Kenya that for a long stretch derailed his career, and we know that this kind of corruption is still a daily fact of life for far too many.
Now, we know that's also not the whole story. Here in Ghana, you show us a face of Africa that is too often overlooked by a world that sees only tragedy or a need for charity. The people of Ghana have worked hard to put democracy on a firmer footing, with repeated peaceful transfers of power even in the wake of closely contested elections. (Applause.) And by the way, can I say that for that the minority deserves as much credit as the majority. (Applause.) And with improved governance and an emerging civil society, Ghana's economy has shown impressive rates of growth. (Applause.)
This progress may lack the drama of 20th century liberation struggles, but make no mistake: It will ultimately be more significant. For just as it is important to emerge from the control of other nations, it is even more important to build one's own nation.
So I believe that this moment is just as promising for Ghana and for Africa as the moment when my father came of age and new nations were being born. This is a new moment of great promise. Only this time, we've learned that it will not be giants like Nkrumah and Kenyatta who will determine Africa's future. Instead, it will be you -- the men and women in Ghana's parliament -- (applause) -- the people you represent. It will be the young people brimming with talent and energy and hope who can claim the future that so many in previous generations never realized.
Now, to realize that promise, we must first recognize the fundamental truth that you have given life to in Ghana: Development depends on good governance. (Applause.) That is the ingredient which has been missing in far too many places, for far too long. That's the change that can unlock Africa's potential. And that is a responsibility that can only be met by Africans.
As for America and the West, our commitment must be measured by more than just the dollars we spend. I've pledged substantial increases in our foreign assistance, which is in Africa's interests and America's interests. But the true sign of success is not whether we are a source of perpetual aid that helps people scrape by -- it's whether we are partners in building the capacity for transformational change. (Applause.)
This mutual responsibility must be the foundation of our partnership. And today, I'll focus on four areas that are critical to the future of Africa and the entire developing world: democracy, opportunity, health, and the peaceful resolution of conflict.
First, we must support strong and sustainable democratic governments. (Applause.)
As I said in Cairo, each nation gives life to democracy in its own way, and in line with its own traditions. But history offers a clear verdict: Governments that respect the will of their own people, that govern by consent and not coercion, are more prosperous, they are more stable, and more successful than governments that do not.
This is about more than just holding elections. It's also about what happens between elections. (Applause.) Repression can take many forms, and too many nations, even those that have elections, are plagued by problems that condemn their people to poverty. No country is going to create wealth if its leaders exploit the economy to enrich themselves -- (applause) -- or if police -- if police can be bought off by drug traffickers. (Applause.) No business wants to invest in a place where the government skims 20 percent off the top -- (applause) -- or the head of the Port Authority is corrupt. No person wants to live in a society where the rule of law gives way to the rule of brutality and bribery. (Applause.) That is not democracy, that is tyranny, even if occasionally you sprinkle an election in there. And now is the time for that style of governance to end. (Applause.)
In the 21st century, capable, reliable, and transparent institutions are the key to success -- strong parliaments; honest police forces; independent judges -- (applause); an independent press; a vibrant private sector; a civil society. (Applause.) Those are the things that give life to democracy, because that is what matters in people's everyday lives.
Now, time and again, Ghanaians have chosen constitutional rule over autocracy, and shown a democratic spirit that allows the energy of your people to break through. (Applause.) We see that in leaders who accept defeat graciously -- the fact that President Mills' opponents were standing beside him last night to greet me when I came off the plane spoke volumes about Ghana -- (applause); victors who resist calls to wield power against the opposition in unfair ways. We see that spirit in courageous journalists like Anas Aremeyaw Anas, who risked his life to report the truth. We see it in police like Patience Quaye, who helped prosecute the first human trafficker in Ghana. (Applause.) We see it in the young people who are speaking up against patronage, and participating in the political process.
Across Africa, we've seen countless examples of people taking control of their destiny, and making change from the bottom up. We saw it in Kenya, where civil society and business came together to help stop post-election violence. We saw it in South Africa, where over three-quarters of the country voted in the recent election -- the fourth since the end of Apartheid. We saw it in Zimbabwe, where the Election Support Network braved brutal repression to stand up for the principle that a person's vote is their sacred right.
Now, make no mistake: History is on the side of these brave Africans, not with those who use coups or change constitutions to stay in power. (Applause.) Africa doesn't need strongmen, it needs strong institutions. (Applause.)
Now, America will not seek to impose any system of government on any other nation. The essential truth of democracy is that each nation determines its own destiny. But what America will do is increase assistance for responsible individuals and responsible institutions, with a focus on supporting good governance -- on parliaments, which check abuses of power and ensure that opposition voices are heard -- (applause); on the rule of law, which ensures the equal administration of justice; on civic participation, so that young people get involved; and on concrete solutions to corruption like forensic accounting and automating services -- (applause) -- strengthening hotlines, protecting whistle-blowers to advance transparency and accountability.
And we provide this support. I have directed my administration to give greater attention to corruption in our human rights reports. People everywhere should have the right to start a business or get an education without paying a bribe. (Applause.) We have a responsibility to support those who act responsibly and to isolate those who don't, and that is exactly what America will do.
Now, this leads directly to our second area of partnership: supporting development that provides opportunity for more people.
With better governance, I have no doubt that Africa holds the promise of a broader base of prosperity. Witness the extraordinary success of Africans in my country, America. They're doing very well. So they've got the talent, they've got the entrepreneurial spirit. The question is, how do we make sure that they're succeeding here in their home countries? The continent is rich in natural resources. And from cell phone entrepreneurs to small farmers, Africans have shown the capacity and commitment to create their own opportunities. But old habits must also be broken. Dependence on commodities -- or a single export -- has a tendency to concentrate wealth in the hands of the few, and leaves people too vulnerable to downturns.
So in Ghana, for instance, oil brings great opportunities, and you have been very responsible in preparing for new revenue. But as so many Ghanaians know, oil cannot simply become the new cocoa. From South Korea to Singapore, history shows that countries thrive when they invest in their people and in their infrastructure -- (applause); when they promote multiple export industries, develop a skilled workforce, and create space for small and medium-sized businesses that create jobs.
As Africans reach for this promise, America will be more responsible in extending our hand. By cutting costs that go to Western consultants and administration, we want to put more resources in the hands of those who need it, while training people to do more for themselves. (Applause.) That's why our $3.5 billion food security initiative is focused on new methods and technologies for farmers -- not simply sending American producers or goods to Africa. Aid is not an end in itself. The purpose of foreign assistance must be creating the conditions where it's no longer needed. I want to see Ghanaians not only self-sufficient in food, I want to see you exporting food to other countries and earning money. You can do that. (Applause.)
Now, America can also do more to promote trade and investment. Wealthy nations must open our doors to goods and services from Africa in a meaningful way. That will be a commitment of my administration. And where there is good governance, we can broaden prosperity through public-private partnerships that invest in better roads and electricity; capacity-building that trains people to grow a business; financial services that reach not just the cities but also the poor and rural areas. This is also in our own interests -- for if people are lifted out of poverty and wealth is created in Africa, guess what? New markets will open up for our own goods. So it's good for both.
One area that holds out both undeniable peril and extraordinary promise is energy. Africa gives off less greenhouse gas than any other part of the world, but it is the most threatened by climate change. A warming planet will spread disease, shrink water resources, and deplete crops, creating conditions that produce more famine and more conflict. All of us -- particularly the developed world -- have a responsibility to slow these trends -- through mitigation, and by changing the way that we use energy. But we can also work with Africans to turn this crisis into opportunity.
Together, we can partner on behalf of our planet and prosperity, and help countries increase access to power while skipping -- leapfrogging the dirtier phase of development. Think about it: Across Africa, there is bountiful wind and solar power; geothermal energy and biofuels. From the Rift Valley to the North African deserts; from the Western coasts to South Africa's crops -- Africa's boundless natural gifts can generate its own power, while exporting profitable, clean energy abroad.
These steps are about more than growth numbers on a balance sheet. They're about whether a young person with an education can get a job that supports a family; a farmer can transfer their goods to market; an entrepreneur with a good idea can start a business. It's about the dignity of work; it's about the opportunity that must exist for Africans in the 21st century.
Just as governance is vital to opportunity, it's also critical to the third area I want to talk about: strengthening public health.
In recent years, enormous progress has been made in parts of Africa. Far more people are living productively with HIV/AIDS, and getting the drugs they need. I just saw a wonderful clinic and hospital that is focused particularly on maternal health. But too many still die from diseases that shouldn't kill them. When children are being killed because of a mosquito bite, and mothers are dying in childbirth, then we know that more progress must be made.
Yet because of incentives -- often provided by donor nations -- many African doctors and nurses go overseas, or work for programs that focus on a single disease. And this creates gaps in primary care and basic prevention. Meanwhile, individual Africans also have to make responsible choices that prevent the spread of disease, while promoting public health in their communities and countries.
So across Africa, we see examples of people tackling these problems. In Nigeria, an Interfaith effort of Christians and Muslims has set an example of cooperation to confront malaria. Here in Ghana and across Africa, we see innovative ideas for filling gaps in care -- for instance, through E-Health initiatives that allow doctors in big cities to support those in small towns.
America will support these efforts through a comprehensive, global health strategy, because in the 21st century, we are called to act by our conscience but also by our common interest, because when a child dies of a preventable disease in Accra, that diminishes us everywhere. And when disease goes unchecked in any corner of the world, we know that it can spread across oceans and continents.
And that's why my administration has committed $63 billion to meet these challenges -- $63 billion. (Applause.) Building on the strong efforts of President Bush, we will carry forward the fight against HIV/AIDS. We will pursue the goal of ending deaths from malaria and tuberculosis, and we will work to eradicate polio. (Applause.) We will fight -- we will fight neglected tropical disease. And we won't confront illnesses in isolation -- we will invest in public health systems that promote wellness and focus on the health of mothers and children. (Applause.)
Now, as we partner on behalf of a healthier future, we must also stop the destruction that comes not from illness, but from human beings -- and so the final area that I will address is conflict.
Let me be clear: Africa is not the crude caricature of a continent at perpetual war. But if we are honest, for far too many Africans, conflict is a part of life, as constant as the sun. There are wars over land and wars over resources. And it is still far too easy for those without conscience to manipulate whole communities into fighting among faiths and tribes.
These conflicts are a millstone around Africa's neck. Now, we all have many identities -- of tribe and ethnicity; of religion and nationality. But defining oneself in opposition to someone who belongs to a different tribe, or who worships a different prophet, has no place in the 21st century. (Applause.) Africa's diversity should be a source of strength, not a cause for division. We are all God's children. We all share common aspirations -- to live in peace and security; to access education and opportunity; to love our families and our communities and our faith. That is our common humanity.
That is why we must stand up to inhumanity in our midst. It is never justified -- never justifiable to target innocents in the name of ideology. (Applause.) It is the death sentence of a society to force children to kill in wars. It is the ultimate mark of criminality and cowardice to condemn women to relentless and systemic rape. We must bear witness to the value of every child in Darfur and the dignity of every woman in the Congo. No faith or culture should condone the outrages against them. And all of us must strive for the peace and security necessary for progress.
Africans are standing up for this future. Here, too, in Ghana we are seeing you help point the way forward. Ghanaians should take pride in your contributions to peacekeeping from Congo to Liberia to Lebanon -- (applause) -- and your efforts to resist the scourge of the drug trade. (Applause.) We welcome the steps that are being taken by organizations like the African Union and ECOWAS to better resolve conflicts, to keep the peace, and support those in need. And we encourage the vision of a strong, regional security architecture that can bring effective, transnational forces to bear when needed.
America has a responsibility to work with you as a partner to advance this vision, not just with words, but with support that strengthens African capacity. When there's a genocide in Darfur or terrorists in Somalia, these are not simply African problems -- they are global security challenges, and they demand a global response.
And that's why we stand ready to partner through diplomacy and technical assistance and logistical support, and we will stand behind efforts to hold war criminals accountable. And let me be clear: Our Africa Command is focused not on establishing a foothold in the continent, but on confronting these common challenges to advance the security of America, Africa, and the world. (Applause.)
In Moscow, I spoke of the need for an international system where the universal rights of human beings are respected, and violations of those rights are opposed. And that must include a commitment to support those who resolve conflicts peacefully, to sanction and stop those who don't, and to help those who have suffered. But ultimately, it will be vibrant democracies like Botswana and Ghana which roll back the causes of conflict and advance the frontiers of peace and prosperity.
As I said earlier, Africa's future is up to Africans.
The people of Africa are ready to claim that future. And in my country, African Americans -- including so many recent immigrants -- have thrived in every sector of society. We've done so despite a difficult past, and we've drawn strength from our African heritage. With strong institutions and a strong will, I know that Africans can live their dreams in Nairobi and Lagos, Kigali, Kinshasa, Harare, and right here in Accra. (Applause.)
You know, 52 years ago, the eyes of the world were on Ghana. And a young preacher named Martin Luther King traveled here, to Accra, to watch the Union Jack come down and the Ghanaian flag go up. This was before the march on Washington or the success of the civil rights movement in my country. Dr. King was asked how he felt while watching the birth of a nation. And he said: "It renews my conviction in the ultimate triumph of justice."
Now that triumph must be won once more, and it must be won by you. (Applause.) And I am particularly speaking to the young people all across Africa and right here in Ghana. In places like Ghana, young people make up over half of the population.
And here is what you must know: The world will be what you make of it. You have the power to hold your leaders accountable, and to build institutions that serve the people. You can serve in your communities, and harness your energy and education to create new wealth and build new connections to the world. You can conquer disease, and end conflicts, and make change from the bottom up. You can do that. Yes you can -- (applause) -- because in this moment, history is on the move.
But these things can only be done if all of you take responsibility for your future. And it won't be easy. It will take time and effort. There will be suffering and setbacks. But I can promise you this: America will be with you every step of the way -- as a partner, as a friend. (Applause.) Opportunity won't come from any other place, though. It must come from the decisions that all of you make, the things that you do, the hope that you hold in your heart.
Ghana, freedom is your inheritance. Now, it is your responsibility to build upon freedom's foundation. And if you do, we will look back years from now to places like Accra and say this was the time when the promise was realized; this was the moment when prosperity was forged, when pain was overcome, and a new era of progress began. This can be the time when we witness the triumph of justice once more. Yes we can. Thank you very much. God bless you. Thank you. (Applause.)
Comments (0)
Dërgoja shokut
Printo
