New Haven

Më shumë se një dyzinë shtete amerikane janë duke konsideruar nxjerrjen jashtë ligjit të anëve të ndryshme të së drejtës Sheriatit. Disa nga këto përpjekje do t'i kufizojnë myslimanët nga zgjidhja e mosmarrëveshjeve mbi ligjet dietetike dhe nga martesat nëpërmjet arbitrimit fetar, ndërsa të tjerët do të shkojnë edhe më tej në stigmatizimin e jetës islame: një ligj i miratuar kohët e fundit nga Asambleja e Përgjithshme e Tenesisë barazon Sheriatin me një sërë rregullash që nxisin "shkatërrimin e ekzistencës kombëtare të Shteteve të Bashkuara".

"Mbështetësit e këtyre ligjeve pretendojnë se masa të tilla janë të nevojshme për të mbrojtur vendin kundër terrorizmit vendës dhe për ruajtjen e vlerave hebreje-krishtere të saj. Kandidati republikan për president Newt Gingrich ka thënë se "Sheriati është një kërcënim vdekjeprurës për mbijetesën e lirisë në Shtetet e Bashkuara dhe në botë, siç e njohim ne." Kjo është saktësisht e gabuar. Kryqëzata kundër Sheriatit minon demokracinë amerikane, injoron historinë e suksesshme të tolerancës fetare dhe asimilimit në vendin tonë, dhe krijon një ndarje të rrezikshme në mes të Amerikës dhe të pakicës së saj fetare me rritjen më të shpejtë.

　

Sugjerimi se Sheriati i kanoset sigurimit amerikan është ta kujton në mënyrë shqetësuese akuzën, në Evropën e shekullit të 19-të, se ligji fetar hebrej ishte kryengritës. Në 1807, Napoleoni thirri një asamble e autoriteteve rabinike për të adresuar çështjen nëse ligji hebre i pengonte hebrenjtë nga të qenit qytetarë besnikë të republikës. (Ata thanë se ai nuk i pengon.)

Frika se ligji hebre edukon tradhtinë nuk u kufizua vetëm në elitat politike; filozofët kryesorë evropiane gjithashtu e selitën këtë ide. Kanti argumentoi se natyra e ngushtë e "legjislacionit hebre" i bëri hebrenjtë "armiqësorë për të gjithë popujt e tjerë". Dhe Hegeli pretendonte se rregullat hebreje dietetike dhe ligjet e tjera mozaik i ndalonin hebrenjtë nga identifikimin me bashkëqytetarët prusianë dhe vuri në pikëpyetje aftësinë e tyre për të qenë shërbyes civilë.

Filozofi gjerman Bruno Bauer iu ofroi hebrejve një ujdi: të heqin dorë nga ligji hebre dhe t'u jepen të drejta të plota ligjore. Ai këmbënguli se, përndryshe, ligjet që ndalojnë punën ditën e shtunë e bën të pamundur për hebrejtë të jenë qytetarë të vërtetë. (Bauer për pikë të qejfit injoroi faktin se shumë hebrej plotësisht praktikanë shkelnin ndalimin e së shtunës për të luftuar në luftërat prusiane kundër Napoleonit.)

Gjatë asaj kohe, krishterimi shihej si bazë e një universalisht të vlefshëm të shtetit, ose si një besim që harmonikisht bashkëjeton me ligjin laik të vendit. Në anën tjetër, hebraizmi është parë si një sistem konkurrues ligjor - duke i bërë hebrejtë më së miri pakicë jo pranuese, më së keqi një kolonë të pestë. Deri në fund të shekullit 19 jo të gjithë hebrejeve iu dha shtetësia e plotë në Evropën Perëndimore (dhe madje edhe atëherë ajo ishte jetëshkurtër).

Shumica e amerikanëve sot do të ishin të habitur nëse myslimanët do të vuanin nga diskriminimi i sanksionuar me ligj si hebrejtë dikur në Evropë. Megjithatë, ka shenja se shumë amerikanë i shohin myslimanët në këtë vend si të pabesë. Një sondazh i fundit i Gallup gjeti se vetëm 56 për qind e protestantëve mendojnë se myslimanët janë amerikanë besnikë.

Ky dyshim dhe mosbesim është patjetër ushqehet nga ideja se myslimanët amerikanë janë të ngjashëm me grupe të caktuara ekstreme myslimane në Lindjen e Mesme dhe në Evropë. Por myslimanët amerikanë kanë një histori të ndryshme. Ata janë kandidatë natyrore për asimilimin.

Ata janë demografikisht grupi më i ri fetar në Amerikë, dhe shumica e prindërve të tyre nuk vijnë as nga Lindja e Mesme (shumica i kanë rrënjët në Azinë Juglindore). Një sondazh i kohëve të fundit Pew Research Center gjeti se amerikanët myslimanë shfaqin nivelin më të lartë të integrimit në mesin e grupeve më të mëdha fetare amerikane, duke shprehur shkallë më të madhe tolerance ndaj njerëzve të besimeve të tjera sesa protestantët, katolikët apo hebrejtë.

Duke pasur parasysh kohën, myslimanët amerikanë, si të gjitha pakicat e tjera fetare para tyre, do t'i rregullojnë traditat e tyre ligjore dhe teologjike, nëse është e nevojshme, në përputhje me vlerat amerikane.

　

Eksepsionalizmi i Amerikës ka qenë gjithmonë aftësia e tij për të transformuar veten - ekonomikisht, kulturalisht dhe fetarisht. Në shekullin e 20-të, ne lulëzuam duke promovuar një etikë hebrejo-krishtere, duke respektuar dallimet dhe duke theksuar përbashkësinë në mesin e hebrenjve, katolikëve dhe protestantëve. Sot ne kemi nevojë për një etikë abrahamike që mirëpret Islamiin në veshjen fetare të jetës amerikane.

　

Legjislacioni anti-Sheriati nxit një ambient armiqësor që do të pengojë rritjen e fillesës tolerante të Islamit të Amerikës. Vazhdimi i traditës pluraliste fetare të Amerikës varet nga aftësia për të dalluar në mes të ndëshkimit të grupeve që përkrahin terrorin dhe fajësimit për aktivitetet terroriste të një besimi që përfaqëson rreth një të katërtën e popullsisë së botës.

-

　

Eliyahu Stern, një asisten profesor i studimeve fetare dhe historisë në Yale, është autor i ardhshëm "Genius: Elia i Vilnës dhe bërja e hebraizmit modern"/Skënder Buçpapaj

--

September 2, 2011

New Haven

Supporters of these bills contend that such measures are needed to protect the country against homegrown terrorism and safeguard its Judeo-Christian values. The Republican presidential candidate Newt Gingrich has said that "Shariah is a mortal threat to the survival of freedom in the United States and in the world as we know it."

This is exactly wrong. The crusade against Shariah undermines American democracy, ignores our country's successful history of religious tolerance and assimilation, and creates a dangerous divide between America and its fastest-growing religious minority.

The suggestion that Shariah threatens American security is disturbingly reminiscent of the accusation, in 19th-century Europe, that Jewish religious law was seditious. In 1807, Napoleon convened an assembly of rabbinic authorities to address the question of whether Jewish law prevented Jews from being loyal citizens of the republic. (They said that it did not.)

Fear that Jewish law bred disloyalty was not limited to political elites; leading European philosophers also entertained the idea. Kant argued that the particularistic nature of "Jewish legislation" made Jews "hostile to all other peoples." And Hegel contended that Jewish dietary rules and other Mosaic laws barred Jews from identifying with their fellow Prussians and called into question their ability to be civil servants.

The German philosopher Bruno Bauer offered Jews a bargain: renounce Jewish law and be granted full legal rights. He insisted that, otherwise, laws prohibiting work on the Sabbath made it impossible for Jews to be true citizens. (Bauer conveniently ignored the fact that many fully observant Jews violated the Sabbath to fight in the Prussian wars against Napoleon.)

During that era, Christianity was seen as either a universally valid basis of the state or a faith that harmoniously coexisted with the secular law of the land. Conversely, Judaism was seen as a competing legal system "” making Jews at best an unassimilable minority, at worst a fifth column. It was not until the late 19th century that all Jews were granted full citizenship in Western Europe (and even then it was short lived).

Most Americans today would be appalled if Muslims suffered from legally sanctioned discrimination as Jews once did in Europe. Still, there are signs that many Americans view Muslims in this country as disloyal. A recent Gallup poll found that only 56 percent of Protestants think that Muslims are loyal Americans.

This suspicion and mistrust is no doubt fueled by the notion that American Muslims are akin to certain extreme Muslim groups in the Middle East and in Europe. But American Muslims are a different story. They are natural candidates for assimilation.

They are demographically the youngest religious group in America, and most of their parents don't even come from the Middle East (the majority have roots in Southeast Asia). A recent Pew Research Center poll found that Muslim Americans exhibit the highest level of integration among major American religious groups, expressing greater degrees of tolerance toward people of other faiths than do Protestants, Catholics or Jews.

Given time, American Muslims, like all other religious minorities before them, will adjust their legal and theological traditions, if necessary, to accord with American values.

America's exceptionalism has always been its ability to transform itself "” economically, culturally and religiously. In the 20th century, we thrived by promoting a Judeo-Christian ethic, respecting differences and accentuating commonalities among Jews, Catholics and Protestants. Today, we need an Abrahamic ethic that welcomes Islam into the religious tapestry of American life.

Anti-Shariah legislation fosters a hostile environment that will stymie the growth of America's tolerant strand of Islam. The continuation of America's pluralistic religious tradition depends on the ability to distinguish between punishing groups that support terror and blaming terrorist activities on a faith that represents roughly a quarter of the world's population.

Eliyahu Stern, an assistant professor of religious studies and history at Yale, is the author of the forthcoming "The Genius: Elijah of Vilna and the Making of Modern Judaism."

(http://www.nytimes.com)