Për ne shqiptarët që jetojmë në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, si shtetas
amerikanë me të drejtë vote, siç e kam theksuar edhe më parë, është jetike dhe
e domosdoshme që të angazhohemi me të gjitha fuqitë tona në procesin politik
amerikan duke përkrahur kandidatët dhe partitë e ndryshme në nivele zgjedhjesh
vendore, shtetërore dhe federale. Ka shënja të mira dhe inkurajuese se brezi i
tanishëm ka filluar të bëjë një gjë të tillë. Të gjithë jemi krenarë për
fitoren e Z. Mark Gjonajt si anëtar i Asamblesë së shtetit të Nju Jorkut.
Presim që vitin ardhëshëm edhe Ken Biberaj, me ndihmën e pa kursyer të
komunitetit shqiptaro-amerikan, të fitojë edhe ai në zgjedhjet për anëtar të
Këshillit të qytetit të Nju Jorkut. Këtu në Amerikë, ne shqiptarët shtetas
amerikanë me të drejtë vote -- cilës do parti që t'i përkasim -- duhet të
përkrahim kandidatët shqiptaro-amerikanë, pa marrë parasyshë nëse ata janë
demokratë apo republikanë. Besoj se kjo ndodhi në rastin e kandidimit dhe të
fitores historike të asamblistit Mark Gjonajt. Bashkimi i komunitetit
shqiptaro-amerikan në fushatën e tij është për t'u admiruar. Shpresoj që ky
angazhim dhe entuziazëm të tregohet edhe për fushatën e Ken Biberaj për anëtar
të Këshillit të qytetit të Nju Jorkut, vitin që vjen.
Është e natyrshme dhe detyrë civile që ne shqiptaro-amerikanët, qofshim
republikanë ose demokratë të përkrahim, të kontribojmë dhe të bëjmë fushatë për
kandidatin e partisë që i përkasim. Por besoj se si komunitet, në nivel
kombëtar të politikës amerikane, nuk duhet të tregohemi të njëanshëm, pasi në
atë nivel përpilohet politika e jashtëme dhe si rrjedhim edhe politika
amerikane karshi kombit shqiptar. Dhe këjo politikë, megjithë debatet
diskutimet shpesh të ashpëra dhe kritikat, më në fund, në interes të sigurimit kombëtar
amerikan përkrahet nga të dy partitë.
Para dhe pas zgjedhjeve amerikane për president javën që kaloi, një numër
komentuesish dhe analistësh sidomos në Kosovë, por edhe në Shqipëri, edhe anembanë trojeve shqiptare, përfshirë edhe diasporën, madje edhe këtu në Amerikë,
''hodhën votën'' e tyre dhe bënë thirrje në mënyrë të njëanëshme që --
komuniteti shqiptaro-amerikan -- në garën për president të përkrahte
Presidentin Obama dhe kandidatët demokratë në përgjithësi, me arsyetimin se
kinse presidenti Obama dhe Partia e tij Demokrate na qenkan të vetmit përkrahës
të Kosovës dhe të interesave të kombit shqiptar në përgjithësi.
Është e vërtetë se nën-presidenti Xho Bajden dhe Sekretarja e Shtetit Hillari
Klinton (që për vizitën historike të sajë në Tiranë dhe Prishtinë shkrova një
artikull pak më parë), janë njohës të mirë të çështjeve shqiptare dhe përkrahës
të të drejtave të shqiptarëve dhe dy shteteve shqiptare në Ballkan. Por
Presidenti Barak Obama nuk i mori këta në kabinetin e tij katër vjetë më parë vetëm
e vetëm se ishin njohës të çeshtjeve shqiptare. Dyshoj shumë nëse kandidati
Barak Obama, katër vjetë më parë, dinte gjë në lidhje me Shqipërinë e
shqiptarët ose për problemet e Kosovës. Edhe po të dinte gjë në atë kohë, jam i
sigurt se njohuritë e tija duhet të kenë qenë të influencuara nga komuniteti
nacionalist serb në Çikago të shtetit Illinois me në krye ish-governatorin
Blagojeviç, tani në burg i akuzuar për përpjekjet e tija për të ''shitur''
karrigën e ish-senatorit Barak Obama, kur ky u zgjodh president.
Sidoqoftë, administrata e Presidentit Obama ka vazhduar politikën e favorshme
amerikane, të përkrahur historikisht nga të dy partitë kryesore të këtij vendi,
karshi Kosovës dhe Shqipërisë. Kjo nuk mund të ndodhte ndryshe dhe nuk është
aspak në dyshim. Por ajo që më habiti ishte euforia e papërmbajtur dhe e
njëanshme me ketë rast nga analistë e komentues në lidhje me zgjedhjet e fundit
në Amerikë.
Edhe kandidati republikan për president Mit Romni, siç vuri në dukje edhe Ruben
Avxhiu në një artikull të gazetës Illyria në Nju Jork, ka një histori personale
me shqiptarët në Amerikë dhe gjatë fushatës zhvilloi kontakte të shumëta me
përfaqsues të komunitetit shqiptaro-amerikan. Ruben Avxhiu pasqyroi si asnjë
komentues ose analist tjetër rolin dhe pjesëmarrjen e komunitetit
shqiptaro-amerikan në zgjedhjet e fundit, në mënyrë të balancuar, duke
pasqyruar përkrahjen e komunitetit si për presidentin Obama ashtu edhe për
kandidatin republikan guvernatorin Romni, pasi të dy kishin përkrahje në
komunitet dhe kjo është tradicionale por për më tepër e doemosdoshme, një fakt
ky që kominuteti e di shumë mirë.
Ajo që më habiti ishte euforia e papërmbajtur dhe e njëanshme me ketë rast nga
disa analistë e komentues në trojet shqiptare në Ballkan në lidhje me zgjedhjet
e fundit në Amerikë, duke e cilësuar fitoren e presidentit Obama si të
preferueshme për interesat shqiptare. Madje kishte raste ku fitorja e
presidentit Obama në Amerikë u interpretua si një shënjë e fitoreve të
ardhëshme nga forcat e majta në Shqipëri. Çfarë absurditeti! Politika e majtë e
presidentit Obama, në qoftë se mund të quhet e tillë nuk ka aspak të bëjë me
lëvizjet e majta kudo, e aq më pak në Shqipëri e Kosovë, pasi Obama i "majtë''
sot, mund të bëhet Obama i qendrës nesër, siç pat bërë ish-presidenti Bill
Klinton në mandatin e tij të dytë.
Veteranët e komunitetit shqiptaro-amerikan dhe të mirinformuarit e dinë se
përkrahja për të drejtat e shqiptarëve në Kosovë, Shqipëri dhe në të gjitha
trojet shqiptare gjatë viteve, nuk ishte dhe nuk është karakteristikë e
politikës së një partie ose e një kandidati amerikan, por gëzonte dhe gëzon
mbështetje nga të dy partitë kryesore politike dhe përfaqsuesit e tyre në
Kongres, në Senat dhe në degën ekzekutive të qeverisë së Shteteve të Bashkuara.
Kjo është arritur me punë, djersë dhe harxhime të mëdha nga komuniteti
shqiptaro-amerikan gjatë dekadave dhe është një thesar që duhet të ruhet dhe të
kultivohet.
Duke filluar nga vitet '70 dhe '80, por edhe më heret, komuniteti
shqiptaro-amerikan ka punuar në mbështetje të çështjet kombëtare me përfaqsues
republikanë e demokratë, duke e ditur se ishte e nevojshme ndihma e të dy
partive politike. Ndër përkrahësit e të drejtave të shqiptarëve gjatë dekadave
janë dalluar një numër kongresistësh, senatorësh, guvernatorësh dhe politikanë
të tjerë federalë të të dy partive. Mjafton të përmendim vetëm disa prej tyre, sa për ilustrim. Senatori
Robert Dole, republikan; senatori Claiborne Pell demokrat; kongresisti Elliot
Engel, demokrat; kongresisti Ben Gilman, republikan; Tom Lantosh, demokrat,
William Brumfield, republikan, kongresisti me origjinë arbëreshe, Joe
Dioguardi, republikan, e shumë e shumë të tjerë. Zëri i tyre, pa dallim partie,
trumbetonte në sallat e Kongresit amerikan gjatë sesioneve të komisioneve të ndryshme
në mbështetje të shqiptarëve dhe të drejtave të tyre. Lista do të ishte tepër e
gjatë për t'i përmendur të gjithë, por firmat e këtyre ligjvenësve dhe shumë
kolegëve të tyre demokratë e republikanë gjënden në rezolutat e shumëta në
përkrahje të shqiptarëve, të miratuara nga Kongresi amerikan, në letra e apele
drejtuar presidentëve të Amerikës dhe udhëheqësve botërorë, Stejt Departmentit,
Kombeve të Bashkuara dhe organizatave të drejtave të njeriut dhe njerëzve të
interesuar anë e mbanë botës.
Ishte presidenti amerikan Woodrow Wilson, demokrat që përkrahu pavarësinë e
Shqipërisë në fillim të shekullit të kaluar. Ishte presidenti Ronald Reagan,
republikan i cili vuri në lëvizje forcat që çuan në rrëzimin e Murit të
Berlinit. Ishte Presidenti George Bush i vjetër, republikan i cili i tregoi
Millosheviçit vijën e kuqe të zjarrit në Kosovë. Ishte presidenti Bill Clinton,
demokrat i cili kur Millosheviqi shkeli vijën e kuqe urdhëroi bombardimin e
Serbisë për të shpëtuar racën shqiptare. Dhe më në fund ishte presidenti George
W. Bush, i ri, republikan i cili njoftoi nga kryeqyteti shqiptar në Tiranë,
njohjen e pavarësisë së shtetit të Kosovës. Komuniteti shqiptaro-amerikan është
i vetdijshëm për këtë realitet dhe si të tillë e ruan këtë realitet si sytë e
ballit.
Kështuqë, të nderuar komentues dhe analistë shqiptarë kudo, mosi turbulloni
ujërat e politikës historikisht pro-shqiptare amerikane, nga të dy partitë e
këtij vendi, duke u munduar të paraqisni njërin kandidat ose njërën parti më të
favorshme karshi interesave shqiptare, sepse nuk është e vërtetë. Një gjë e
tillë rrezikon interesat afatgjatë të kombit shqiptar, miqësinë
shqiptaro-amerikane dhe kënaqë armiqët e tij në rajon dhe gjetiu.
Comments (0)
Dërgoja shokut
Printo
