Kjo ishte një thirrje e tërëkohëshme, por ne ia dolëm përgjatë 2012s. Tani ne
kemi për të ndeshur në një seri të re të rreziqeve - por jo në botën e
demokracive të avancuara e të industrializuara, të cilat janë shumë më tepër të
ripërtëritshme se pritej. Këtë vit, me recesionin global drejt shuarjes,
vëmendja zhvendoset prapë tek tregjet në zhvillim, tek ekonomitë që janë
zakonisht ato që paraqesin rrezikun më të madh politik. Ju mund të lexoni
raportin e tërë nga firma ime e rrezikut politik, Eurasia Group, por këtu keni
një përmbledhje ekzekutive të 10 rreziqeve më të mëdha, në video dhe
tekst, si më poshtë:
10) Afrika e Jugut: Afrika gjithandej duket se dëshiron të vazhdojë rritjen e
saj të fundit. Por Afrika e Jugut, një nga ekonomitë më komplekse dhe të
rëndësishme të kontinentit, është duke u përpëlitur. Partia dominuese politike
e saj, Kongresi Kombëtar Afrikan, është e zhytur në populizëm për të ruajtur
bazën e saj në mesin e të varfërve urbanë dhe ruralë. Kjo do të thotë më tepër
ndërhyrje shtetërore, më shumë trazira sindikale dhe sindikatat më të
vendosura. Ne nuk jemi duke parashikuar një krizë themelore politike, por vendi
është duke ecur përgjatë një rruge që ofron pak arsye për optimizëm.
9) India: Ne i kemi lexuar të gjithë parashikimet se India është gati të bëhet
vendi tjetër me rritjen e pafund në shkallë botërore. Jo kaq shpejt.
Pavarësisht optimizmit fillestar, zgjedhjet e vitit 2009 zgjedhjet nuk i kanë
dhënë dorë të lirë kryeministrit Manmohan Singh për të reformuar vendin si
ishte parashikuar, me vendimet e vështira të kundërshtuara
vazhdimisht në seancën e mëpasme parlamentare. (Amerikanët e kanë këtë gjë të
njohur). Korrupsioni vazhdon të mbretërojë, dhe si e kemi parë në protestat
ndaj dhunimit të javëve të fundit, ka çështje themelore kulturore që India ende
ka për t'u zgjidhur. Teksa zgjedhjet e përgjithshme afrohen, aftësia e qeverisë
për të ekzekutuar politika të fuqishme ekonomike do të bjerë edhe më tej.
8) Irani: Kur Shtetet e Bashkuara ose Izraeli do ta bombardojnë Iranin? Kjo
është pyetja që na ndje nëpër të gjithë 2012n. Por një luftë më e kujdesshme
nga Presidenti Barack Obama dhe më diplomatike se ju mendoni e kryeministrit
Benjamin Netanjahu do të thotë se rreziku i sulmeve ushtarake këtë vit është më
i vogël se shumica e vëzhguesve e besojnë. Megjithatë, ka ende një rrezik të
rëndësishëm: Ne ka të ngjarë të shohim një përshkallëzim të mprehtë në luftën
hije mes Iranit dhe Izraelit e Shteteve të Bashkuara të Amerikës, një cikël i
vrasjeve të ndërsjella, cyber-sulmet dhe betejat e ndërmjetme që janë në
vazhdim prej sa vitesh. Teksa sanksione të reja janë vënë kundër Iranit, si e
parashikojmë qëllimin e tyre, përpjekjet për të sabotuar programin bërthamor të
Iranit do të përshkallëzohen. Kjo do të detyrojë Iranin të eskalojnë nga ana e
tij luftën në hije.
7) Gjeopolitika e Azisë Lindore: Për dekadën e kaluar, rreziqet kryesore në
këtë rajon kanë qenë provokimet bërthamore të Koresë së Veriut dhe tensionet
rreth statusit të Tajvanit. Tani rreziqe të reja kanë zënë vendin e tyre. Kina
i është larguar qasjes së saj "të sulmit të bukur" në Azinë
Juglindore, dhe Shtetet e Bashkuara po bien në zbrazëti. Tensionet mes dy
fuqive të mund t'i vënë në rrezik dekadat e rritjes ekonomike, siç kam shkruar
në kolumnat e kaluara.
6) Evropa: Zona euro nuk shkon as drejt zbutjes, as drejt zgjidhjes
normale, dhe në vitin 2013, rreziku kalon nga kërcënimi i krizës financiare te
një humbje e momentumit në krijimin e një zone të ripërcaktuar të euros.
Botëkuptimi i dobët ekonomik dhe politika e luftimit të krizës do të jenë
paqartësitë e këtij viti. Kompromise të mëdha do të jenë të nevojshme për
të bërë përparim të mëtejshëm drejt një kuadri të politikës së integruar. Është
ende e paqartë nëse politikanët në pushtet, ose ata që do të vijnë në pushtet
përmes zgjedhjeve, janë të gatshëm për t'i bërë ato kompromise.
5) JIB -Japonia, Izraeli, Britania: Humbësit e tendencave më të rëndësishme të
vitit 2012 janë të gjithë aleatë të patundur të Amerikës. Japonia, Izraeli dhe
Britania e gjejnë veten në pozicione të ngjashme: marrëdhëniet e tyre me
Shtetet e Bashkuara nuk janë aq të dobishme si ishin dikur, ata janë jashtë
ndryshimeve të mëdha gjeopolitike që po ndodhin dhe janë të kufizuara brenda
vendit nga përgjigjej sfidave epokës sonë të re G-Zero. Si rezultat,
Japonia po kruhet me Kinën, Britania është mbërthyer në një situatë pa të
fituar me Bashkimin Evropian dhe Izraeli është lënë duke shikuar një pranverë
arabe që nuk ka nxjerrë lule.
4) Politika e Washingtonit: Mund të mos duket kështu, por Shtetet e Bashkuara
janë në prag të zhvillimeve të mëdha - një revolucion i brendshëm i energjisë,
potenciali për marrëveshje tregtare të mëdha, një sektor i ringjallur i
banesave dhe bizneseve i përftuar nga një sektor financiar në gjendje të mirë.
Sigurisht, drama në vazhdim në Uashington kërcënon të prishë gjithçka.
3) Pranvera Arabe: Kur Pranvera Arabe nuk ka dhënë ndonjë fryt vitin e kaluar,
ajo ra në një dimër arab. Tani, në vitin 2013, presim një verë të gjatë e të
nxehtë arabe. Lëvizjet e radikalizuar do të luajnë një rol shumë më të
rëndësishëm. Një konfrontim gjithnjë e më i dhunshëm mes sunitëve dhe shiive si
brenda dhe midis vendeve po çon në sektarizëm rajonin, çka para pranverës
arabe, kishte qenë kryesisht në gjumë. Por tani rënia e Sirisë në kaos po
përhap pasiguri në Irak, Jordani dhe Turqi. Ndërkohë, regjimet e reja janë duke
pasur një kohë të vështirë të balancimi të populizmit me qeverisjen.
2) Kina kundrejt Informacionit: Rreziku që qeveria kineze nuk mund
domosdoshmërisht të menaxhojë është malli që është më i padisiplinuar:
informacioni. Një klasë e mesme më e madhe, më e mirë-arsimuar është duke
kërkuar qasje më pa filtër në internet ashtu si raportet e medias janë duke
zbuluar sekretet rreth pasurisë personale të udhëheqësve kineze. Kjo është duke
i detyruar kinezët të jenë më urryes ndaj rrezikut, dhe të bëhen më
nacionalistë. Kjo lehtë mund ta izolojë Kinën edhe më shumë se ajo tashmë
është.
1) Tregjet në zhvillim: Tregjet në zhvillim janë përgjegjëse për rreth dy të
tretat e rritjes ekonomike në botë, dhe pjesa e tyre do të jetë edhe më e madhe
në 10 vitet e ardhshme. Kjo ngre aksionet për rritjen e tyre në të ardhmen, dhe
për këtë arsye edhe rreziqet në rast të një shoku ekonomik. Brazili, Meksika,
Kolumbia, Turqia, Malajzia dhe Filipinet përmbajnë premtim, të madh dhe rrezik
të madh. Në të njëjtën kohë, disa tregje në zhvillim që janë duke u shfaqur:
Egjipti, Iraku, India, Indonezia dhe Peruja, ndër të tjerë, janë të gjithë duke
luftuar të shtojnë rritjen e tyre. Ekonomia globale vetëm mund të shpresojë që
ata të gjejnë vetë rrugën e duhur.
-
Ian Bremmer është president i Eurasia Group, firmë kryesore hulumtuese e
rrezikut politik dhe firmë konsultimi. Bremmer ka krijuar indeksin e parë
global të rrezikut politik të Wall Street, dhe është autor i disa librave, duke
përfshirë bestsellerin kombëtar, Fundi i Tregut të Lirë: Kush e Fiton
Luftën midis Shteteve dhe Korporatave?, i cili detajon fenomenin e ri global të
kapitalizmit shtetëror dhe implikimet e tij gjeopolitike. Ai ka një doktoraturë
në shkencat politike në Universitetin e Stanfordit (1994), dhe ishte studiuesi
më i ri i të gjitha kohërave në vend i Institutit Hoover./ Përktheu: SKËNDER BUÇPAPAJ
--
2013"²s top 10 political risks
January 8, 2013 @ 12:18 pm
By Ian Bremmer
It was a close call at times, but we made it through 2012. Now we're set to
encounter a new set of risks "‘ but not in the world's advanced industrialized
democracies, which are much more resilient than feared. This year, with the
global recession on the wane, attention shifts back to emerging markets, the
economies that are usually the ones that pose the most political risk. You can
read the whole report from my political risk firm, Eurasia Group, here [1], but
an executive summary of this year's top 10 risks, in video and text, is below:
10.) South Africa: Africa overall looks like it will continue its recent
growth. But South Africa, one of the continent's most complex and important
economies, is floundering. Its dominant political party, the African National
Congress, is resorting to populism to maintain its base among the urban and
rural poor. That means more state intervention, more labor unrest and more
assertive unions. We're not predicting a fundamental political crisis, but the
country is moving along a path that offers little reason for optimism.
9.) India: We've all read the predictions that India is poised to become the
world's next infinite-growth country. Not so fast. Despite initial optimism,
the 2009 election hasn't freed Prime Minister Manmohan Singh to reform the
country as anticipated, with the tough choices continually being kicked to the
next parliamentary session. (Americans should find this familiar.) Corruption
continues to reign, and as we've seen in the rape protests of the past few
weeks, there are fundamental cultural issues that India has yet to resolve. As
general elections draw closer, the government's ability to execute robust
economic policies will decline even further.
8.) Iran: When is the United States or Israel going to bomb Iran? That's the
question that followed us through all of 2012. But a war-wary President Barack
Obama and a more-diplomatic-than-you-think Prime Minister Benjamin Netanyahu
mean that the risk of military strikes this year is less than most observers
believe. Nevertheless, there is still a significant risk: We're likely to see a
sharp escalation in the shadow war between Iran and Israel and the United
States, a cycle of mutual killings, cyber-attacks and proxy battles that has
been ongoing for several years. As new sanctions are put in place against Iran,
as we predict they will, efforts to sabotage the Iranian nuclear program will
escalate. That'll force Iran to escalate its side of the shadow war.
7.) East Asian geopolitics: For the past decade, the main risks in this region
have been North Korea's nuclear provocations and tensions around the status of
Taiwan. Now new risks have taken their place. China has veered away from its
"charm offensive" approach to Southeast Asia, and the United States is stepping
into the void. Tensions between the two powers could put decades of economic
growth at risk, as I've written about in past columns [2].
6.) Europe: The euro zone is headed for neither breakup nor resolution, and in
2013 the risk shifts from the threat of financial crisis to a loss of momentum
in creating a redesigned euro zone. The weak economic outlook and the politics
of crisis fighting will be the uncertainties this year. Big
compromises will be needed to make further progress toward an integrated policy
framework. It's still unclear whether the politicians in power"”or those who
will come to power through elections"”are willing to make those compromises.
5.) JIBs"”Japan, Israel, Britain: The losers of 2012's most important trends [3]
are all staunch American allies. Japan, Israel and Britain find themselves in
similar positions: Their relationships with the United States aren't as useful
as they once were, they're outside the major geopolitical changes under way and
they're constrained domestically from responding to the challenges of our new
G-Zero era [4]. As a result, Japan is scrapping with China, Britain is stuck in
a no-win situation with the European Union and Israel is left watching an Arab
Spring that hasn't bloomed.
4.) Washington politics: It might
not look like it, but the United States is on the brink of big developments"”a
domestic energy revolution, the potential for major trade agreements, a
rebounding housing sector and businesses emerging from the financial sector in
good condition. Of course, the ongoing drama in Washington
threatens to derail all of it.
3.) Arab Summer: When the Arab Spring didn't provide any fruit last year, it
sloughed into an Arab winter. Now,
in 2013, expect a long, hot Arab Summer. Radicalized movements are going to
play a much more important role. An increasingly violent confrontation between
Sunni and Shia both within and between countries is bringing the region a
sectarianism that, before the Arab Spring, had gone largely dormant. But now
Syria's descent into chaos is spreading insecurity into Iraq, Jordan and
Turkey. Meanwhile, new regimes are having a difficult time balancing governance
with populism.
2.) China vs. information: The risk that the Chinese government can't
necessarily manage is the commodity that's most unruly: information. A larger,
better-educated middle class is demanding more unfiltered access to the
Internet just as media reports are revealing secrets about Chinese leaders'
personal wealth. That's forcing the Chinese to become more risk-averse, and
become more nationalistic. That could easily isolate China even more than it
already is.
1.) Emerging markets: Emerging markets are responsible for about two-thirds of
the world's economic growth, and their share will get even larger in the next
10 years. That raises the stakes for their future growth, and thus
also the risks in case of an economic shock. Brazil, Mexico, Colombia, Turkey,
Malaysia and the Philippines hold immense promise, and immense risk. At the
same time, some emerging markets that are submerging: Egypt, Iraq, India,
Indonesia and Peru, among others, are all struggling to scale their growth. The
global economy can only hope they straighten themselves out.
--
Ian Bremmer is the president of Eurasia Group, the leading global political
risk research and consulting firm. Bremmer created Wall Street's first global
political risk index, and has authored several books, including the national
bestseller, The End of the Free Market: Who Wins the War Between States and
Corporations?, which details the new global phenomenon of state capitalism and
its geopolitical implications. He has a PhD in political science from Stanford
University (1994), and was the youngest-ever national fellow at the Hoover
Institution.
Comments (0)
Dërgoja shokut
Printo
