VOAL - Online Zëri i Shqiptarëve - ALBINI - MË LARG PARIMIT, MË PRANË DOGMËSNga SKËNDER BUÇPAPAJ

Parimi është një e vërtetë themelore ose synim themelor që shërben si bazë për besim ose veprim. Edhe në shqip, si në gjuhët e tjera, vjen nga cilësori "i pari". Gjithçka tjetër vjen pas tij, buron prej tij, bazohet tek ai. Kështu e shpjegojnë termin dhe fjalën "parim" të gjithë fjalorët në gjuhët kryesore perëndimore.

Dogma është një parim ose një tërësi parimesh të përcaktuara nga një autoritet si të pakundërshtueshme.

Nga parimi vijnë "parimor", "parimësi", "mosparimor", "mosparimësi" e tjerë, ndërsa nga dogma vijnë "dogmatik", "dogmatizëm" e tjerë.

Pra, kemi një cilësi, siç është parimi, që zhvillohet në një drejtim të caktuar derisa të shndërrohet në diçka tjetër.

Është normale sa dhe e natyrshme, kështu, që Albin Kurti dhe lëvizja e themeluar dhe e drejtuar prej tij, Vetëvendosja, të kenë tërësinë e parimeve, të kenë parimet e veçanta mbi të cilat bazojnë veprimet dhe synimet e tyre. Teoritë në vetvete, në stadin e tyre para se të shndërrohen në praktikë, nuk bien ndesh me asgjë e me askënd, as me të tjerët dhe as me veten e tyre. Kalimi në praktikë, përballjet me realitetin e me zhvillimet përbëjnë sfidën e vërtetë të vënies së parimeve në jetë.

Për arsye të opozitarizmit të lindur të manifestuar prej tyre, i kam ndjekur me vëmendje gjithë këto vite Albinin dhe Vetëvendosjen. Më nga afër i kam ndjekur sidomos në periudhën pas 8 qershorit të sivjetëm. Albini ishte i pari që u deklarua i gatshëm të mundësonte krijimin e një koalicioni paszgjedhor, në mënyrë që Kosova të mos ketë një Qeveri Thaçi 3 dhe që PDK të mos ketë një mandat të tretë qeverisjeje. Ai druante se mos LDK përsëriste precedentin e një qeverie të përbashkët me PDK-në dhe se mos Mustafa pranonte ndonjë ofertë paszgjedhore të Thaçit.

Në këtë periudhë kemi vazhduar të shikojmë një Isa Mustafa koherent në të gjitha qëndrimet dhe veprimet e tij të para dhe pas 8 qershorit. Por nuk e kemi parë deri tashti këtë cilësi tek Albin Kurti. Disa herë ai i ka ndërruar qëndrimet për të hyrë apo mos hyrë në koalicionin paszgjedhor, për të mbështetur koalicionin në Parlament, pra nga jashtë Qeverisë së re apo për të qenë pjesë e Qeverisë. Megjithatë, ai kishte një shtyllë parimore, që bisedimet me Serbinë të mos vazhdojnë mbi platformën e Qeverisë Thaçi, por mbi një platformë të re. Themeli i kësaj platforme do të ishte: Të mos jetë më Serbia ajo që vë kushte; të jetë tashmë Kosova ajo që vë kushte. Dhe pikërisht ky parim do të ishte një e përbashkët tjetër e rëndësishme me LDK-në dhe me bllokun opozitar LDK-AAK-NISMA. Dhe mbi këtë përbashkësi parimore do të ndërtohej edhe platforma e qeverisë së re të dalë nga ky bllok opozitar me mbështetje ose me përfshirje edhe të Vetëvendosjes.

Këtu vjen edhe inkoherenca e tretë e Albinit, tashmë jo veç me vetveten, por edhe me partnerët e bisedimeve për qeverisjen e ardhshme të Kosovës. Albinit këtu i mungon përmasa e politikanit. Nga parimet ai shkon drejt dogmës. Mbetet një lider i një lëvizjeje qytetare ende pa një profil të një force politike. Këtu ai shënon edhe një inkoherencë tjetër - tashmë me opozitarizimin e tij. Këtë le ta shpjegoj jo këtu, por pak më poshtë.

"Në aspektin e stilit, noto me rrymën; në aspektin e parimit, qëndro si një shkëmb," thoshte dikur Thomas Jefferson. Nëse liderit i mungon stili, i mungon shqisa përkatëse, atëherë ai e pamundëson edhe realizimin e parimit. Nëse Albini shkon drejt një politikani dhe Vetëvendosja drejt një force politike, atëherë elasticiteti, kompromisi jo në parimet, por në mënyrën e realizimit të tyre, në stilin e realizimit të tyre duhet tash e mbas t'i karakterizojë.

Mahatma Gandhi, bash lidhur me këtë temë thoshte: "Një parim është shprehje e përkryerjes, dhe duke qenë aq të papërkryera, qeniet si ne nuk mund ta praktikojnë përkryerjen, ne përjetojmë çdo moment kufizimet e kompromisit të tij në praktikë."

Parimet për t'u formuluar sa edhe për t'u zbatuar kërkojnë edhe shpirt krijues, kërkojnë ballafaqimin tonë me zhvillimin e vetëdijes, përndryshe ato shkojnë drejt dogmës, shkojnë drejt fosilizimit. Parimet, do të thoshte Tony Blair që të bëhen realitet në praktikë, kanë nevojë për përfshirje në qeverisje: "Pushteti pa parime është shterp, por parimi pa pushtet është bosh. Partia jonë është një parti në qeverisje dhe ne do ta drejtojmë atë si një parti në qeverisje."

Duke hyrë në garat zgjedhore, vite më parë Vetëvendosje bëri hapa drejt shndërrimit të saj nga lëvizje qytetare në një forcë politike. Përfshirja e saj e mëtejshme, drejtpërdrejt, si pjesëmarrëse, apo jodrejtpërdrejt, si mbështetëse në votën parlamentare, do ta profilizonte atë si parti politike.

Inkoherencat, si këto të manifestuara pas qershorit, në rrugën drejt profilizimit politik do t'i kushtonin Vetëvendosjes. Ato do t'i shërbenin edhe destruktivizmit të manifestuar në veprimet dhe në qëllimet e tyre nga ana e PDK-së dhe e Hashim Thaçit. Ky destruktivizëm është taktikë që shpreh strategjinë e destabilizimit të Kosovës. Filozofia e tij është kjo: Nëse Kosova nuk qeveriset nga Hashim Thaçi dhe nga PDK, atëherë ajo do të qeveriset nga kaosi.

Është përtej çdo parimi, përtej çdo parimësie kushti i vënë këto ditë nga Kurti dhe VV për të drejtuar vetë bisedimet me Serbinë. Bisedimet ndërshtetërore i drejtojnë qeveritë, nuk i drejton dikush jashtë tyre, nuk i drejton ekskluzivisht dikush brenda tyre, sepse kjo do të krijonte qeveri paralele ose do të krijonte qeveri brenda qeverisë. Dhe kjo çon në shthurje të qeverisjes, çon në shthurje edhe të asaj që është ndërtuar në Kosovë deri tashti.

Nëse Kurti dhe VV duan të kenë një rol të brendshëm në bisedimet, atëherë kjo parakupton përfshirjen në qeverinë e re. Përndryshe në bisedimet me Serbinë mbetet në këmbë platforma e Thaçit, ndërsa qëndrimet kritike të Kurtit dhe VV-mbeten thjesht demagogji. Kjo do të sillte pasoja negative të ndjeshme edhe në elektoratin përkatës. Por dëmet më të mëdha do t'i kishte Kosova.

©
BIJTË E ETËRVE 'TË DJATHTË'
Nga SKËNDER BUÇPAPAJ

E Mërkurë, 07.09.2014, 10:40am