VOAL - Online Zëri i Shqiptarëve - PYETJET MË TË VËSHTIRA QË I BËHEN ZOTIT, JANË ATO QË IA BËJMË NE SHQIPTARËTNga SKËNDER BUÇPAPAJ

Pyetjet më të vështira që i janë bërë Zotit në gati njëqind vitet e fundit, janë absolutisht pyetjet që ia bëjmë ne shqiptarët. Pyetjet tona, ngaqë janë të përmbledhura në vetëm pak fjalë, janë edhe më të pazbërthyeshmet. Por pyetja që ne ia kemi bërë, pa përjashtim, çdo shqiptar, me çdo shpirt e me çdo zemër, është pyetja e së shtunës. Na e more Presidentin Ibrahim Rugova, o Zot, pse?

Zoti e kishte çuar engjëllin e vdekjes tek Presidenti që në muajin shtator. Engjëlli i Zotit dhe Presidenti ishin bërë një. Kjo është shenjë se Zoti rrallë ka arritur vendim më të zorshëm se vendimi për ta marrë pranë vetes Presidentin Ibrahim Rugova. Zoti sikur kërkonte lejen tonë për diçka të cilën nuk do ta pranonim kurrën e kurrës, për diçka me të cilën ne nuk do të mësohemi dot kurrën e kurrës.

Presidenti Ibrahim Rugova është padyshim njeriu i Zotit. Në çdo fjalë, në çdo përbetim, në çdo lutje, në çdo dëshirë, në çdo urim, ai ka pasur emrin e Zotit, ka kërkuar papushim bekimin e Zotit. Presidenti Ibrahim Rugova është burri i vetëm jo vetëm mbi këtë tokën tonë, por edhe mbi rruzullin tonë që i është drejtuar Zotit vetëm për Kosovën, vetëm për lirinë dhe pavarësinë e saj, vetëm për paqen dhe drejtësinë mbi shqiptarët. Kurrë Presidenti Ibrahim Rugova nuk ka dalë përpara Zotit në formatin e njeriut të vogël të motiveve personale. Gjithnjë Presidenti Ibrahim Rugova ka dalë përpara Zotit në formatin e njeriut të madh të halleve të mëdha të Kosovës, të halleve të mëdha të kombit.

Librat e shenjtë këmbëngulin se Zoti i vë përballë provave më të mëdha personale, të natyrës fizike dhe shpirtërore pikërisht njerëzit e tij më të dashur. Këtë vetëdijë absolute e ka pasur gjithë jetën e tij Presidenti Ibrahim Rugova. I mbetur jetim, pa e njohur kurrë fytyrën e babait të tij, Presidenti Ibrahim Rugova, fytyrën e Zotit dhe emrin e Zotit i pati prijës gjithë jetën. Edhe provën përfundimtare, provën në prag të vajtjes në shtëpinë e Zotit, provën e shkuarjes tek Zoti, Presidenti Ibrahim Rugova e përballoi me burrëri të pashoqe, pa iu dredhuar dhe pa iu lakuar për asnjë çast vendimit të Zotit. Për hir të të mirave të Zotit për Kosovën e tij, për kombin e tij, Presidenti Ibrahim Rugova i ka mirëpritur dhe i ka përballur trimërisht dhe urtësisht të gjitha provat e Zotit.

Gjatë këtyre muajve të fundit, ne të gjithë jemi dëshmitarë të vuajtjeve fizike të Presidentit Ibrahim Rugova. Ashtu na janë bërë të prekëshme dhe konkrete, trupore dhe fizike, vuajtjet e shpirtërore të Presidentit Ibrahim Rugova për fatin e Kosovës dhe për fatin e kombit shqiptar, vuajtje të cilat nuk i përballonin dot as Alpet Shqiptare, vuajtje të cilat ranë përfundimisht mbi supet e Presidentit Ibrahim Rugova prej vitit 1989 e deri në ditën e fundit dhe në çastin e fundit, kur Presidenti mori rrugën për tek Zoti.
Ne të gjithë ia kemi borxh Presidentit Ibrahim Rugova, kujtimit të tij, jetës së tij, veprës së tij, ato dhimbje, të cilat ai i mori më të shumtat dhe më të rëndat për vete, në mënyrë që të i lehtësonte ne të tjerëve dhimbjet, ashtu sikurse të na i lehtësonte ne të tjerëve barrët e mëdha të kohës sonë dhe të kombit tonë. Borxhe të veçanta e të pashlyeshme i kemi Presidentit Ibrahim Rugova ne të gjithë bashkëluftëtarët e tij, ne të gjithë miqtë e tij, ne të gjithë besimtarët e tij në idealin e lirisë dhe të pavarësisë së Kosovës, në idealin e lirisë sonë kombëtare dhe të pavarësisë sonë kombëtare, në idealin tonë të evropianitetit shqiptar, në idealin tonë të atdheut dhe të kombit të bashkuar.

Nuk do të kemi as sy as faqe ne shqiptarët për t'i dalë përpara Presidentit Ibrahim Rugova në amshimin ku ndodhet, nëse nuk arrijmë t'i realizojmë një për një dhe më së miri të gjitha ato që ai i filloi dhe i vazhdoi, të gjitha ato që ai i ndërtoi, i madhëroi dhe i lartësoi, të gjitha ato ku ai do të mungojë fizikisht. Nuk do të ketë asnjë prej nesh sy as faqe për t'i dalë përpara Presidentit Ibrahim Rugova asnjëri prej ne shqiptarëve nëse nuk do t'ua lëmë amanet brezave tanë të ardhshëm që të sakrifikohen në pafundësi për t'i realizuar të gjitha vizionet hyjnore kombëtare të Presidentit Ibrahim Rugova.

Kanë kaluar vetëm pak ditë qëkur unë i kam kërkuar Zotit të qartësojë domethënien e largimeve të mëdha nga kreu i radhëve tona. Kam kërkuar që Zoti të na ndodhet tani më pranë se kurrë, të na i ndriçojë mendjet, shpirtërat, të na i forcojë zemrat, të na frymëzojë e të na trimërojë përballë kaq e kaq sfidave, të parashikuara e jo të parashikuara. Dhe e kam pyetur Zotin, pse e Zot na duhet ne shqiptarëve të përballemi kaq shumë, pse o Zot duhet që ne shqiptarët të kalojmë kaq shumë prova pas provash. Gjithë këto vite i kam bërë pyetje të pafundme Zotit të Madh, i kam bërë pyetje të cilat mund t'ia kenë bërë Zotit edhe shqiptarët e tjerë. Por kësaj here, duke e pyetur pse na e mori Presidentin Rugova, e kam pyetur Zotin në një gojë e në një mendje me të gjithë shqiptarët, në një gojë e në një mendje me të gjithë besimtarët e Zotit, në një gojë e në një mendje me të gjithë të bindurit e Zotit, një më të ndriturit e të cilëve është Presidenti Ibrahim Rugova. Dhe kjo mbetet pyetja më e vështirë që i është bërë ndonjëherë Zotit.
--
Shënim: Ky shkrim, i datës 21 janar 2006, është botuar për herë të parë të nesërmen, më 22 janar me titullin "NA E MORE PRESIDENTIN IBRAHIM RUGOVA, O ZOT, PSE?"
©

Shkruar më 21 janar 2006 (Ribotim)
IBRAHIM RUGOVA - EMRI I SHTETIT TË PAVARUR DHE SOVRAN TË KOSOVËS
Nga SKËNDER BUÇPAPAJ

E Mërkurë, 01.21.2015, 09:02am