VOAL - Online Zëri i Shqiptarëve - POEZI NGA MIHAIL LERMONTOV, ALDO PALAZZESCHI, ALIDA AIRAGHIPërktheu: FASLLI HALITI

MIHAIL LERMONTOV
1814 -1841

Mikhail Lermontov (? Rus: ÐÐ¸Ñ…Ð°Ð¸Ð» Ð®Ñ€ÑŒÐµÐ²Ð¸Ñ‡ Ð›ÐµÑ€Ð¼Ð¾Ð½Ñ‚Ð¾Ð², Moskë, 2 tetor 1814 - Pyatigorsk, 15 korrik 1841. Ishte një poet, dramaturg dhe piktor rus.
Figurë kryesore romantike, është konsideruar si një nga shkrimtarët më të mëdhenj të shekullit të nëntëmbëdhjetë. Ushtarak karriere. Gjatë jetës së tij të shkurtër,botoi vetëm një vëllim i poezive dhe kryeveprën e tij, romanin «Një Hero i Kohën Tonë» (Geroj naÅ¡ego vremeni) (1840), ndërsa puna e tij poetike që do të lartësonte më shumë se çdo tjetër në shekullin e nëntëmbëdhjetë, ishte poema «Demoni» e cila u botua pas vdekjes së poetit.
_____________________________________________

VELA

Zbardh vela e vetmuar
Mjegullës blu të detit pa skaj! ..
Ç'kërkon në vendin e largët?
Ç'ka lënë në vendlindjen e saj? ..

Luajnë valët - era rënkon,
Epohet direku, ngashëren ...
Fat s'kërkon ajo mjerisht
Dhe prej fatit jo, nuk vjen!

Nën të rrjedh rrymë e kaltër,
Portret - i dielli të artë mbi të
Por ajo kërkon furtunën,
Sikur në furtunë qetësia të qe

(1832)

ALDO PALAZZESCHI

1885 1974

SHKRIMTARI

Të shkruajë, të shkruajë, të shkruajë ...
Përse të shkruajë, pra shkrimtari?
Ka ndonjë mënyrë që ta dimë?

Dihet ?
Për të ndjekur një karrierë a një tjetër
apo për dashurinë e tjetre?

Kush e di.
Kulturë dhe shoqëri.
Dashuri për fjalën

Që ta shohë të shkëlqejë përherë
më bukur, me shkëlqim mahnitës,
e të mos lodhet së shkëlqyeri atë.

Vetëm për këtë
Dhe për as edhe një hije
kotësie?

Shkrimtari shkruan me shpresë
që të gjejë një dorë të panjohur
që të mund ta shtrëngojë atë në errësirë.

ALIDA AIRAGHI

Alida Airaghi (Verona, 1953) është një poete italiane.
Ajo u diplomua në Universitetin e Klasik të Milanos, ka jetuar dhe dhënë mësim në Zyrih nga 1978 - 1992. Sot (2014) banon në Garda.
Ajo kontribuon në disa revista dhe gazeta, italiane dhe zvicerane.
______________________________________________

LIQENI

Nuk janë valë. Do të kishin mbase qëllimin;
të lexonin llapashitjen,
rrudhat e ujit, dhe boll.
Kurrë s'do të ketë stuhi
ky liqen, me guxim të pakët të bëhet det:
nëse mirëpret një lumë,
e qetëson, e anulon në kastë të qetë.
Pra, asnjë garë as vrapime peshqish,
por rrotullime të mjegullta,
dridhje puplash rose në festim.
Duhet pasur frikë nga ai që nuk di të guxojë:
Liqene, kodra periferi.
Ujëra të qeta dhe të thella fshehin
magjira të dëmshme.