Të enjten Presidenti Obama shkoi në Manhattan, ku ai i kërkoi një audience kryesisht që nuk ka të bëjë me Wall Street-in për të mbështetur reformën financiare. "Unë besoj se," deklaroi ai, "se këto reforma janë, në fund, jo vetëm në interesin më të mirë të vendit tonë, por në interesin më të mirë të sektorit financiar."

E pra, unë uroj që ai të mos e kishte thënë që - dhe jo vetëm për shkak se ai me të vërtetë ka nevojë, si një çështje politike, për të marrë një qëndrim populist, për të vënë njëfarë distance publike mes vetes dhe bankierëve. Fakti është se zoti Obama duhet të përpiqet të bëjë atë që është e drejtë për vendin - pikë. Duke e bërë këtë iu shkakton dhimbje bankierëve, kjo është O.K.

Më shumë se kaq, reforma në fakt duhet t'i lëndojë bankierët. Një organ në rritje i analizave sugjeron se një industri e tepërt financiare po dëmton ekonominë më të gjerë. Ngushtimi i kësaj industrie të tepërt nuk do ta bëjë Wall Street-in të lumtur, por ajo që është e keqe për Wall Street-in do të ishte mirë për Amerikën.

Tani, reformat aktualisht në tryezë - që unë i mbështes - mund të përfundojnë si të mira për industrinë financiare, si dhe për ne pjesën tjetër. Por kjo është për shkak se ato vetëm të merren me një pjesë të problemit: ato duhet ta bëjnë financën më të sigurtë, por ato nuk mund ta bëjnë atë më të vogël.

Çfarë ndodhi me financat? Filloni me faktin se industria moderne financiare gjeneron fitime të mëdha dhe paychecks, por sjell pak përfitime të prekshme.

Mos harroni filmin "Wall Street" të vitit 1987, në të cilin Gordon Gekko deklaroi: Lakmia është e mirë? Me standardet e sotme, Gekko ishte një cironkë. Në vitet që çojnë deri në krizën e 2008-ës, industria financiare përbënte një të tretën e fitimeve të përgjithshme vendase - rreth dy herë më shumë se dy dekada më parë.

Këto përfitime janë të justifikuara, na u tha, sepse industria kishte bërë gjëra të mëdha për ekonominë. Ajo po kanalizonte kapitalin e përdorimit produktiv; ajo po e largonte rrezikun, ajo ishte duke rritur stabilitetin financiar. Asnjë nga këto nuk ishin të vërteta. Kapitali nuk po kanalizohej për novatorët punë-krijues, por për një flluskë të paqëndrueshme të strehimit; rrezik u përqëndrua, nuk u përhap, dhe kur plasi flluska e strehimit, sistemi gjoja i qëndrueshëm financiar shpërtheu, me rënien globale më të keqe që nga Depresioni i Madh si dëm anësor.

Pra, pse bankierët rrëmonin në të? Sipas meje, duke reflektuar rreth përpjekjeve të ekonomistëve financiarë për t'i dhënë kuptim katastrofës, është se përpjekjet kishin të bënin kryesisht me një lojë kumari me paratë e njerëzve të tjerë. Industria financiare e mori me tepër hov, u bënë baste të rrezikshme me fondet e huazuara - baste që paguan shpërblime të larta deri sa ata nisën rrokullimën - por ajo ishte në gjendje për të marrë hua me çmim të ulët për shkak se investitorët nuk e kishin kuptuar se sa e brishtë ishte industria.

Dhe çfarë mund të thuhet rreth përfitimeve të inovacioneve financiare shumë mirë të mbrojtura? Unë jam me ekonomistët Andrei Shleifer dhe Robert Vishny, të cilët argumentojnë në një letër të fundit që shumë nga ato inovacione (risi - shënim përkthimi) kishin lidhje me krijimin iluzioni të sigurisë, duke i sjellë investitorët me "zëvendësues të rremë" për asetet e modës së vjetër, si depozitat bankare. Përfundimisht iluzioni dështoi - dhe rezultati ishte një krizë katastrofike financiare.

Në fjalën e tij e enjte, nga rruga, z. Obama këmbënguli - dy herë - se reforma financiare nuk do të mbyt inovacionin (risinë). Shumë keq.

Dhe këtu është thelbi: pas marrjes së një goditje të madhe si pasojë e menjëhershme e krizës, përfitimet e industrisë financiare janë në ngjitje përsëri. Duket shumë e mundshme që industria së shpejti të kthehet tek lojërat e lojëra e njëjta që na solli ne në vendin e parë të kësaj rrëmuje. Pra, çfarë duhet bërë? Siç thashë, unë i mbështes propozimet e reformës së administratës Obama dhe aleatëve të të Kongresit. Ndër të tjera, do të ishte një turp që të shihje fushatën antireformë nga krerët Republikane - një fushatë e shënuar nga pandershmëria befasuese dhe hipokrizia - të ketë sukses.

Por këto reforma duhet të jetë vetëm hapi i parë. Ne gjithashtu duhet të shkurtojmë në një masë të caktuar financën.

Dhe kjo jo siç thonë kritikët e jashtëm (jo se ka ndonjë gjë të keqe me kritikët e jashtëm, të cilët kanë qenë shumë më të drejtë se gjoja të diturit e brendshëm; kini parasysh Alan Greenspan-in). Një propozim intrigues është gati për t'u zbuluar nga të gjitha vendet e Fondi Monetar Ndërkombëtar. Në një letër të rrjedhur të përgatitur për një takim këtë fundjavë, fondi bën thirrje për një Financial Activity Tax (Taksë Aktiviteti Financiar) - po, FAT - ndaj fitimeve dhe pagesës së industrisë financiare.

Një taksë e tillë, argumenton fondi, mund të "zbutë rrezik-marrjen e tepëruar". Ajo mund gjithashtu të "priret për të zvogëluar madhësinë e sektorit financiar," të cilat fondi i paraqet si një gjë e mirë. Tani, propozimi i FMN është në të vërtetë mjaft i butë. Megjithatë, në qoftë se ajo shkon drejt realizimit, Wall Street-i do të vajtojë.

Por fakti është se ne kemi qenë duke iu kushtuar shumë më tepër pjesës së pasurisë sonë, shumë më tepër se talenteve të vendit, shumë më tepër se ndaj biznesit të hartimit të skemave të pavlera komplekse financiare - skema që kanë një tendencë për të hedhur në erë ekonominë. Duke dhënë fund kësaj gjendje do të lëndohet industria financiare. Kështu?

--

April 23, 2010

Op-Ed Columnist

　

On Thursday, President Obama went to Manhattan, where he urged an audience drawn largely from Wall Street to back financial reform. "I believe," he declared, "that these reforms are, in the end, not only in the best interest of our country, but in the best interest of the financial sector."

Well, I wish he hadn't said that "” and not just because he really needs, as a political matter, to take a populist stance, to put some public distance between himself and the bankers. The fact is that Mr. Obama should be trying to do what's right for the country "” full stop. If doing so hurts the bankers, that's O.K.

More than that, reform actually should hurt the bankers. A growing body of analysis suggests that an oversized financial industry is hurting the broader economy. Shrinking that oversized industry won't make Wall Street happy, but what's bad for Wall Street would be good for America.

Now, the reforms currently on the table "” which I support "” might end up being good for the financial industry as well as for the rest of us. But that's because they only deal with part of the problem: they would make finance safer, but they might not make it smaller.

What's the matter with finance? Start with the fact that the modern financial industry generates huge profits and paychecks, yet delivers few tangible benefits.

Remember the 1987 movie "Wall Street," in which Gordon Gekko declared: Greed is good? By today's standards, Gekko was a piker. In the years leading up to the 2008 crisis, the financial industry accounted for a third of total domestic profits "” about twice its share two decades earlier.

These profits were justified, we were told, because the industry was doing great things for the economy. It was channeling capital to productive uses; it was spreading risk; it was enhancing financial stability. None of those were true. Capital was channeled not to job-creating innovators, but into an unsustainable housing bubble; risk was concentrated, not spread; and when the housing bubble burst, the supposedly stable financial system imploded, with the worst global slump since the Great Depression as collateral damage.

So why were bankers raking it in? My take, reflecting the efforts of financial economists to make sense of the catastrophe, is that it was mainly about gambling with other people's money. The financial industry took big, risky bets with borrowed funds "” bets that paid high returns until they went bad "” but was able to borrow cheaply because investors didn't understand how fragile the industry was.

And what about the much-touted benefits of financial innovation? I'm with the economists Andrei Shleifer and Robert Vishny, who argue in a recent paper that a lot of that innovation was about creating the illusion of safety, providing investors with "false substitutes" for old-fashioned assets like bank deposits. Eventually the illusion failed "” and the result was a disastrous financial crisis.

In his Thursday speech, by the way, Mr. Obama insisted "” twice "” that financial reform won't stifle innovation. Too bad.

And here's the thing: after taking a big hit in the immediate aftermath of the crisis, financial-industry profits are soaring again. It seems all too likely that the industry will soon go back to playing the same games that got us into this mess in the first place.

So what should be done? As I said, I support the reform proposals of the Obama administration and its Congressional allies. Among other things, it would be a shame to see the antireform campaign by Republican leaders "” a campaign marked by breathtaking dishonesty and hypocrisy "” succeed.

But these reforms should be only the first step. We also need to cut finance down to size.

And it's not just critical outsiders saying this (not that there's anything wrong with critical outsiders, who have been much more right than supposedly knowledgeable insiders; see Greenspan, Alan). An intriguing proposal is about to be unveiled from, of all places, the International Monetary Fund. In a leaked paper prepared for a meeting this weekend, the fund calls for a Financial Activity Tax "” yes, FAT "” levied on financial-industry profits and remuneration.

Such a tax, the fund argues, could "mitigate excessive risk-taking." It could also "tend to reduce the size of the financial sector," which the fund presents as a good thing.

Now, the I.M.F. proposal is actually quite mild. Nonetheless, if it moves toward reality, Wall Street will howl.

But the fact is that we've been devoting far too large a share of our wealth, far too much of the nation's talent, to the business of devising and peddling complex financial schemes "” schemes that have a tendency to blow up the economy. Ending this state of affairs will hurt the financial industry. So?