VOAL - Online Zëri i Shqiptarëve - DËBIMI NGA PARAJSANga VEHBI SKËNDERI

"Je heretik", më thanë. E më dëbuan nga shtëpia.
Ndonëse unë isha prift më katolik se Papa.
"Dakord", përgjigjem preraz, tek vërej tre detektivë prapa.
E shkoj vullnetarisht drejt e në Ferr.
Diku pas Malit Dajt, në një kazan,
Rrethuar me shkëmbinj, gjarpërinj e minj si ujq! Të mbiquajtur Zall-Mner.

« Na u hiq këtej » !-bërtet plot tmerr truproja e dreqërve.
Unë vërej dhembshurisht kopenë e fatkeqëve:
I vrarë s'ka më keq dhe ca më keq i mjerë,
kthehem në fshatin tim për herë të dytë. Po më lëshojnë qentë. "Na u hiq nga sytë"!
- ulërin kori i vëllezërve.

Unë, që t'iu largohem pështymave të lakejve, iki.

Marr tri ditë bukë në trajsë, ble në ambasadë
një vizë kontrabandë dhe, me një avion privat, zbres në Parajsë!
Po engjejt tejet të arsyeshëm e engjëllorë, pak të padukshëm e të përhimtë:
Më dëbojnë sa vë këmbën në Eden, si « alien » të « dyshimtë ».

« Dakord » Hipi një anije kozmike për në një galaktikë tjetër.
«Çudi », flas si nëpër gjumë:
« Këtu njerëzit s'paskan hiç frikë nga unë ».
E mendoj buzagas. "E unë prej askujt s'paskam frikë". "Shyqyr", e marr frymë i lirë.
"Nuk ka më mirë"...
Dhe më pëlqen sa s'ka ku vete: kopshti im, gruaja (vendase) shtëpia.

Po edhe dielli, shiu, flladi e hija.

"Shih, janë tjetër gjë. Fare tjetër."!
Por sapo pshtetem për t'u çlodhur pak troket dikush.
"Kush është"? "Policia", guget një pëllumbeshë.
"Jo"! Unë nuk mund të them dot kurrsesi se u përdor mbi mua "dhunë". Unë...
Përkundrazi: më rrahën lehtaz supet dy police të hijshme e më cicëruan urdhërin fatal:
"Dëbohesh nga Gjithësia, si "I Pandreqshëm"! "Dakord". E kur shikoj se nuk më "fal"
askush (s'ka rekurs) dhe s'pipëtin askund asnjë dritë e gjelbër
thërras sa mund: "Vafshi në Djall të gjithë"!

Edhe filloj në Kozmos turrin e përjetshëm.
"O Zot i Madh", bërtas me sa fuqi: "Ose më bëj një trup qiellor
(ashtu siç e di Ti) të sillem nëpër rruzull".
Ose: një horr e superhorr të mbretëroj në xhungël":
Por, për të qenë dhe pak "tolerant", siç është moda, e ul zërin tri korda:
Ose "sëpaku" frymë në hundë, si Adamit, dhe më bëj re.
Të fluturoj aty ku kurrkush nuk më njeh. E kurrkush nuk më sheh"!

Reinach, 7 janar 2003
-
Nga libri "Zvicra Shqipëria ime", Prishtinë 2004