ZESHKANE E SHKATHËT
Nga PABLO NERUDA
E Enjte, 04.03.2014, 05:13pm (GMT+1)
Vashë zeshkane e shkathët, dielli që frutat krijoi,
që drithin korri, që algat e detit shkuli,
që trupin tënd të gëzuar krinoi, sytë e ty me dritë
dhe gojën tënde që buzëqeshjen e ujit mban.
Me ankth një diell i zi në flokët e tu shpërdridhet
në atë kriftë të errët, kur krahët zgjat.
Ti me diellin lodron si me moçalin e detit
që pas le në sytë e tu dy pellgje uji të qetë e të zinj.
Zeshkane e shkathët, asgjë me ty s'më afron.
Çdo gjë e jotja prej teje më largon, si mesdita.
Ti je rinia mendje-humbur e bletës,
je dehja e vales, ti fuqia e kallirit je.
Zemra ime e zymtë, të kërkon, pavarësisht,
e dua trupin tënd të gëzuar, zërin tënd të hollë të lirë.
Flutur e errët e ëmbël përgjithnjë.
si fusha e të korrave dhe dielli, lulekuqja e uji.Përktheu: EMIL ASDURIAN
|
Comments (0)
Dërgoja shokut
Printo
