VOAL - Online Zëri i Shqiptarëve - ÇFARË DO ME THËNË MOSPËRFILLJA E OBAMËS PËR MARRËDHËNIET SHBA-RUSI?Nga IAN BREMMER, New York Times

Në fillim të kësaj jave, Barack Obama njoftoi se ai nuk do të ketë takim me Vladimir Putin në paraprirje të samitit të G20 në shtator në Shën Petersburg. Kjo ishte, të paktën pjesërisht, një përgjigje ndaj vendimit të Rusisë për t'i dhënë azil të përkohshëm nxjerrësit të informacioneve të NSA Edward Snowden, një veprim që e la Shtëpinë e Bardhë "jashtëzakonisht të zhgënjyer". Pra, cila do të jetë pasoja? A janë të duhura krahasimet nga mediat me Luftën e Ftohtë?

Jo. Ky episod do të ketë ndikim të kufizuar në një marrëdhënie tashmë toksike bilaterale që ka rëndësi gjithnjë e më pak në botë.

Obama mori vendimin e duhur - dhe më e rëndësishmja, ai e bëri këtë në kohën e duhur. Me mospërfilljen e bërë ndaj Putinit, Obama do të lejojë Sekretarët e Shtetit dhe Mbrojtjes John Kerry dhe Chuck Hagel dhe homologët e tyre rusë që të punojnë për të dalë nga ky nivel i cekët i ujërave, kur ata të takohen këtë javë. Nëse ai do kishte pritur për më vonë ta bënte mospërfilljen ndaj Putinit, kjo do të shmangte ndonjë përparim që mund të dalë nga takimet aktuale. Obama e kupton në mënyrë të qartë se ka më shumë hapësirë "‹"‹për të produktivitet në mesin e diplomatëve të lartë sesa midis krerëve të shtetit, ku marrëdhënia ka qenë gjithmonë e akullt, dhe të gjitha mangësitë janë të profilit më të lartë.

Pra, marrëdhënia vetëm duket të jetë përkeqësuar. Pavarësisht nga një mandat shumë i fortë i mandatit të parë si Sekretare e Shtetit, "rindreqja" e Hillari Klintonit me Rusinë është hapi më i madh i gabuar politik që ajo e bëri. (Benghazi ishte shumë më i politizuar, por kjo nuk ishte bëma e saj.) Unë jam i befasuar pse kjo diplomaci e dështuar nuk ka marrë më shumë mbulim vend në mediat.

Por problemi nuk është SHBA-Rusi: problemi është vetë Rusia. (Kjo është në kontrast të plotë me marrëdhëniet SHBA-Kinë, ku ka çështje materiale në dinamike bilaterale në vetvete që e bëjnë partneritetit shumë më të dobët se shumën e pjesëve të tij). Sot, situata në Rusi i bën të paparashikueshme vendimet gjithnjë e më të pashmangshme të politikës së jashtme. Institucionet kanë qenë të minuara nga korrupsioni dhe nga një përqëndrim i pushtetit në kreun e tij më të lartë. Ne e shohim ikjen masive të trurit dhe fluturimin e kapitalit. Në krye të kësaj, pasuria e madhe energjitike e Rusisë tani është në kërkim si ajo do të jetë më pak e dobishme në aspektin afat-gjatë sesa kishte qenë supozuar. Kjo është pjesërisht për shkak të revolucionit të energjisë të Amerikës së Veriut që duket e vendosur për të vazhduar zgjerimin e furnizimit. Përgjigja e Putinit për të gjitha këto? Në vend se të vendosi për reforma, ai ka vendosur të dyfishojë forcimin e kontrollit të tij dhe të lërë tullumbacet buxhetoer në nivele ku çmimet gjithnjë e më të larta të naftës janë të nevojshme në mënyrë që kjo të jetë e balancuar. Kjo qasje dritëshkurtër mund të sigurojë stabilitet më të madh tani, por ajo thjesht përkeqëson perspektivat për përkeqësimin e Rusisë në aspektin e trajektoreve diplomatike dhe ekonomike përgjatë rrugës.

Mos lexoni shumë më tej në mospërfilljen e Obamës. Kjo nuk do të ndryshojë dinamikën strukturore në një marrëdhënie bilaterale që ngadalë është përkeqësuar, dhe ngadalë po vyshket në rëndësinë e saj. Rreziku real? Teksa situata e brendshme në Rusi përkeqësohet, pritet të që vendi të dështojë. Kjo është çka ndodh kur vendimet janë bërë gjithnjë e më donkishotesk (dhe despotik).
-
Ian Bremmer është president i Eurasia Group, firmës udhëheqëse dhe konsultuese globale të hulumtimit të rrezikut politik. Bremmer krijoi indeksin e parë global të rrezikut politik të Wall Street-it, dhe është autor i disa librave, duke përfshirë bestselleri kombëtar 'Fundi i Tregut Lirë: Kush e fiton luftën midis shteteve dhe korporatave?', i cilie detajon fenomenin e ri globale të kapitalizmit shtetëror dhe implikimet e tij gjeopolitike. Ai ka një doktoraturë në shkencat politike në Universitetin e Stanfordit (1994), dhe ishte profesori universitar më i ri në moshë në shkallë vendi në Institucionin Hoover.Përktheu: SKËNDER BUÇPAPAJ
--
What does Obama's snub mean for U.S.-Russia relations?

August 9, 2013 @ 3:55 pm

By Ian Bremmer

[1]

Earlier this week, Barack Obama announced that he won't be meeting with Vladimir Putin in advance of the September G20 summit in St. Petersburg. That was, at least in part, a response to Russia's decision to grant NSA leaker Edward Snowden temporary asylum, a move that left the White House "extremely disappointed [2]." So what will the fallout be? Are the media's Cold War comparisons appropriate?

No. This episode will have limited impact on an already toxic bilateral relationship that matters increasingly less around the world.

Obama made the right decision "” and more importantly, he did it at the right time. By snubbing Putin when he did, Obama will allow Secretaries of State and Defense John Kerry and Chuck Hagel and their Russian counterparts to work back up from this low-water mark when they meet this week. If he had waited to snub Putin, it would unwind any progress that might come out of the current meetings. Obama clearly understands there is more room for productivity among senior diplomats than between the heads of state, where the relationship has always been icy, and any shortcomings are higher profile.

So the relationship only seems to be getting worse. Despite a very strong first term as Secretary of State, Hillary Clinton's "reset" with Russia is the biggest policy misstep she made. (Benghazi was far more politicized, but it was not her doing.) I'm surprised this failed diplomacy hasn't gotten more coverage.

But the problem isn't U.S.-Russia: it's Russia itself. (That's in stark contrast with U.S.-China relations, where there are material issues in the bilateral dynamic itself that make the partnership much feebler than the sum of its parts). Today, the situation in Russia makes unpredictable foreign policy decisions increasingly inevitable. Institutions have been undermined by corruption and a centralization of power at the very top. We see massive brain drain and capital flight. On top of that, Russia's vast energy wealth is now looking like it will be less useful long-term than had been presumed. That's in part because of the North American energy revolution that looks set to keep expanding supply. Putin's response to all of this? Rather than opting for reform, he has decided to double down, tightening his control and letting the budget balloon to levels where ever-higher oil prices are needed for it to be balanced. This shortsighted approach can provide greater stability now, but it just exacerbates the worsening prospects for Russia in terms of diplomacy and economic trajectory down the road.

Don't read too far into Obama's snub. It doesn't change the structural dynamics in a bilateral relationship that is slowly worsening, and slowly fading in importance. The real danger? As the domestic situation in Russia worsens, expect the country to lash out. That's what happens when decisions are made by one increasingly quixotic (and despotic) individual.
--
Ian Bremmer is the president of Eurasia Group, the leading global political risk research and consulting firm. Bremmer created Wall Street's first global political risk index, and has authored several books, including the national bestseller, The End of the Free Market: Who Wins the War Between States and Corporations?, which details the new global phenomenon of state capitalism and its geopolitical implications. He has a PhD in political science from Stanford University (1994), and was the youngest-ever national fellow at the Hoover Institution.